Kafiye olsun diye değil

Huyumdu... Canım sıkıntı cenderesine girdiğinde türkü söylerdim. Sesimi yitirdiğimden beri 'dili geçmiş' oldu bu. Türkü söyleyemiyorum. Lakin B planım da güzeldir: Şiir yazarım. Edebiyat olsun için değil. İçim dışıma taşsın, dışım içime kaçsın diye. Şöyle bir şey yazdım mesela:
- Kuşku palazlandı
Gölgelendi ay ışığı
Karamsar çizikler
Sonra irin, kesif idrar kokuşu.
Düşmedi dillere diller icat olalı böylesi zulüm
Değmedi; ne göz açılıp kapandıysa doğup- ölmüş ne insan gözlerine bu çukur
Eğilmedi hiç bir dal bu rüzgara saygıteber
Adsız çıkarsız palangasız sıçradı
Kondu bir köşeye
Kondu kanmadı
Alev aldı yanmadı
Kim düştüyse önüne
Sanmadı...-