Hep yorgunuz!

Öyle seviyorlar ki kendilerini, başka kimseye yer kalmıyor. Kendilerine öyle "iyi bakıyor"lar ki, gözleri başka kimseyi görmüyor.

***
Ben, Ben, Ben, Ben... Ne kadar tekrarlarsan tekrarla, içinde "sen" yoksa, sen de yoksun!
***
Her şey yolunda giderken nobranlığından geçilmeyenlerin, tökezleyince etrafına müşfik mesajlar yağdırmaya başlamaları... Ah! Ne yalan söyleyeyim, bazen içimden onlara dönüp "çocuk mu kandırıyorsunuz siz?" diye haykırmak geliyor. Ama o sesi susturmak gerekiyor. Çünkü bize yakışan bu arkadaşların yeni hallerinin hesapçılıktan değil, pişmanlıktan kaynaklandığına inanmaktır.
***
Biraz uykumuz kaçsın. Kaçsın ki, uyanık anlarımızda ölçüyü kaçırmayalım.
***
Gençlerin artık yaşlı biriymiş gibi konuşmalarına gıcık oluruz. "Hop, dur bakalım, henüz şunun şurasında!" diyerek itiraz ederiz. Oysa azıcık da olsa, haklılar. Çünkü insan dönüp geçmişine baktığında "bir zamanlar gençtim" diye düşünüyorsa, yaşlanmaya başlamış demektir.
*** Nabokov haklı: "En çabuk yenilikler eskir."
***
"Off! Nasıl birdenbire soğudu havalar!" diyor yakalarını kaldırıp kulaklarını kapatmaya çalışırken... Soğuk yok ki, diyorum, hava sıcaklığını söylüyorum. Gülümsüyor. Sevmesini bilen birinin atılgan rahatlığı içinde "özlemişim demek ki" diyor; "üşümeyi özlemişim!" Bunu söylerken güzelleşiyor.
***
Yeni ağrı kesicimiz öfke duygusu. Herkes başucunda öfke bulunduruyor. Biraz öfke ağrıları unutturuyor.
***
İnternet siteleri ve kadın dergileri "sizi başkasına tutkuyla bağlayan nedir?" sorusu üzerine okur anketi yapmayı pek severler. Dikkatimi çeker; "koku" cevabını verenlerin sayısı hep yüksek çıkar. Doğru! Sevgilinin boynunun kuytusu mesela, o koku... Nasıl da tutku uyandırıcıdır. Fakat bu cevap bir yanılsamaya da dayanıyor olabilir. Çünkü koku tutkudan çok hatıralar üzerinde zamk etkisi yapar. Bana sorarsanız, bizi birisine tutkuyla çağıran şeyle bağlayan şey aynıdır. İlk an, ilk manzaranın etkisi. O manzara, o an hep tekrarlansın isteriz.