15 Temmuz’u yaşamış bir toplumun üyesi olmak

Uzun yıllar önemli bir İngiliz gazetesinin Türkiye muhabirliğini yaptıktan sonra İskoçya'daki evinde emekliliğini yaşamaya başlayan bir meslektaş, İstanbul'a gelmişti. Beni aradı. Ben de onu eşi ile birlikte Boğaz'daki bir balık lokantasına götürdüm.
Boğaziçi'nin eşsiz güzelliğini parlatan bir bahar günüydü.
Güneş batmaya yüz tutmuştu ve aynı anda mehtap da çıkmaya başlamıştı.
Denizde yelkenliler süzülmekteydi...
İngiliz meslektaşa "David, Boğaz çok güzel değil mi" dedim. Şöyle bir baktı bana "Evet, Boğaz İskoçya kadar güzel" diye cevap verdi.
Bizim kentlerimiz
O anda, İstanbul'u ya da Diyarbakır'ı yahut Boğaz'ı neden böyle sevdiğimi anladım... Çünkü bunlar "Bizim"di... İskoçya'nın David'in olduğu için ona güzel görünmesi gibi İstanbul'un her yöresi bana ya da Yahya Kemal'e dünyanın en güzel yeri olarak görünüyor ve bir semtini sevmek bir ömre bedel oluyordu...
Türkiye'yi bir iç savaşa sürüklemek ve Türk kentlerini "Bizim" olmaktan çıkartmak için çaba harcayanların bu duyguyu anlamaları mümkün değildir... Yüzlerce yıl "Bizim" olan Selanik'in, Halep'in, Musul'un kaybedilmesi şokunu yaşayan kuşakların neler hissettiklerini o kadar iyi anlıyorum ki.
Savcı ne diyor?
Bu nedenle evrensel ölçüde "Özgürlüklerin kısıtlanması" olarak görülen uygulamaları, tutuklamaları, gazetelerin polis tarafından aranmasını evrensel ölçüde değerlendiremiyorum...
15 Temmuz darbe girişimini yaşamış bir Türk vatandaşı olarak, savcıların ve polisin söylediklerine de kulak veriyorum. Örneğin Diyarbakır'da tutuklanan HDP'liler hakkında Savcının, "Silahlı terör örgütüne üye olma (TCK m.314/2) suçu"nu iddiasına konu ettiğini de görüyorum.
Zorlukları azaltabilsek
Tabii ki burada da İsviçre'de olduğu gibi yaşasak çok güzel olurdu. Ama biliyoruz ki İsviçre'nin sınır komşuları arasında ne Suriye, ne de Irak var.
Tarih ve coğrafya ülkeleri zorluklarla birlikte yaşamaya mahkûm eder. Keşke herkes bu zorlukları artırmaya değil de azaltmaya dönük çaba harcasa...