‘Eylül’ü acıyla uğurladık…
'Kınalı kuzum' dediği anne Şerife'nin göz pınarları kurudu…
Tam bir haftadır umuda tutunmuştu… 'Eylül'den gelecek mutlu haber geçmeyen saat dilimlerinde suskunluğunu esir almıştı…
Umutla beklenen 'güzel haber' yerini 'kara habere' bıraktığında sadece ailesi değil tüm Türkiye buz kesmişti…
Öfke benim değil, kızgınlıklarım ve kırgınlıklarım toplumsaldı… Kanım donmuş, canım yanmış, insanlığımız sorgulanır olmuştu…
Ne ara böyle bir toplum olmuştuk?
Eylül'ün cansız bedenine ulaşıldığında bir aile değil insanlık yıkılmıştı…
Feryatlar Polatlı Uzunbeyli mahallesinden yükseldi…
Öfkeliyim… Hüzünlüyüm…
Sinirlerim yıpranmış durumda…
Bir o kadarda hırçın… İnsanlık bu olmamalı… Bir 'Eylül'ü koruyamadık.
Başka 'Eylül'ler solmasın…
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.