Babalara gelsin!
Demirel'in anmadan olmaz!
'Baba' kelimesinin bunca sık geçtiği bir yazının, Süleyman Demirel'in hayatını kaybettiği gün yazılıyor olması da kaderin oyunu olsa gerek! Gerçek hayatta hiç baba olmamasına rağmen Türkiye siyasi tarihinde 'Baba' denince akla gelen isim Demirel, malum. Başka lakapları da var rahmetlinin: Çocukken çobanlık yaptığı için 'Çoban Sülü'... 50'lerde Devlet Su İşleri'ndeki çalışmalarından dolayı 'Barajlar Kralı'... 60'ların başında çalıştığı Amerikan şirketi Morrison Knudsen yüzünden 'Morrison Süleyman'... 12 Eylül sonrası siyasi yasaklı olmasına istinaden 'Bir Bilen'... Ama onunla bir akrabalık, sevgi, saygı bağı kursanız da kurmasanız da, en yaygın kullanılanı 'Baba'... Huzur içinde uyusun.
İlk amigo Babahindi Süha
İstanbul spor sahalarının ilk amigosu olarak biliniyor: Asıl adı Seha Erge, sahne/ saha/tribün ismiyse Babahindi Süha. 1924 doğumlu. İstanbul Erkek Lisesi'nde okurken elinde bir kaynana zırıltısıyla Fenerbahçe tribünlerinde ortaya çıkmış. "Bir babahindi (Heey Allah), Olsa da şimdi (Heey Allah), Pilavla zerde (Heey Allah), Kaşık da nerde (Heey Allah)" sloganını FB sahalarına taşıyan kişi. O slogan atıyor, "Heey Allah" nakaratını tribündekiler söylüyor...
Brando'dan Tekindor'a...
Tek bir film adı diye dünyaya sorsanız, The Godfather/ Baba (Yönetmen: Francis Ford Coppola) çıkar. Hollywood tarihinin babası, Marlon Brando'dur. Bizdeyse Çağan Irmak'ın yönettiği Babam ve Oğlum'un da yeri ayrıdır. Haftalarca vizyonda kalıp üç buçuk milyondan fazla kişiyi ağlatan filmde 'Babam', Çetin Tekindor'dur. Yerli dizi tarihimizin en iyilerinden Karadayı'da da üç yıl boyunca müthiş bir seyir lezzeti sunan, neredeyse kendi babamız kadar sevip saydığımız bilge Nazif Kara rolündeki Tekindor. Müziğe geçersek, Marilyn Monroe'nun 'My Heart Belongs To Daddy'sinden girip Madonna'nın 'Papa Don't Preach'inden çıkarız. Yerli istenirse de hep beraber Müslüm Baba'nın ruhuna bir Fatiha okuyalım en iyisi...
Gidişat Zuhuratbaba!
İstanbul tarihini tarayacak olursak: Baba Ali Şah Tekkesi, Baba Cafer Türbesi- Tekkesi-Zindanı, Baba Haydar Mescidi ve Tekkesi, Baba Saltuk Zaviyesi, Baba Sungur Tekkesi... Türbe ve zaviyeler kapandı derseniz, sizi sofraya alalım: Arnavutköy'deki Adem Baba'ya, Kuzguncuk'taki İsmet Baba'ya... Yürüyüşe çıkarsak: Turabi Baba Caddesi, Ayni Ali Baba Sokak, Akbaba Yokuşu (Beyoğlu)... Ali Baba Sokak (Topkapı), Nafi Baba Sokak (Rumelihisarı), İskender Baba Çıkmazı (Üsküdar)... Merdivenköy'deki Gözcübaba ve Bakırköy'deki Zuhuratbaba tabii ki. Daha fazla uzatmayalım da listeyi, buradaki Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'ne muhtaç olmayalım!
Babaeski, Babakale, Babadağ...
"Yaz geldi, ne İstanbul'u" diyenleri de şöyle yönlendirebiliriz belki: Babaeski, Kırklareli'nin bir ilçesi... İsmi, yörede bulunan Baba Kavağı ağacından geliyor. Bu ağacın 10 kişinin kucaklayamayacağı büyüklükte bir kavak ya da kayın ağacı olduğu rivayetleri var. Babakale, Çanakkale'nin Ayvacık ilçesine bağlı bir köy. Ama asıl özelliği, Türkiye'nin en batı noktası olması. Tarihi bir kale bulunuyor burada. 'Baba'lığıysa şöyle: Rüzgâr yüzünden mecburen demirleyen Osmanlı gemilerinden birinde Yeniçeri dini önderi olarak bilinen Sultan Baba ölünce buraya defnediliyor. Sonrasında da Baba Burnu adını takıyor denizciler. Babadağ, iki ayrı yer birden! Denizli'nin ilçesi olan dağlık, dolayısıyla da ziraat alanı az, halk tekstille uğraşıyor. Ne yeniyor derseniz: Keşkek. En yazlık olansa, Fethiye'deki Babadağ: Zirvesinden denize doğru rotalı yamaç paraşütüyle nefes kesen, adrenalin pompalayan bir macera üssü... Uyu babam uyu, nereye kadar!
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.