Müzik basınının ölümü
MÜZİK YAZILARININ ÖNEMİ
Türkiye'de müzik basınının giderek küçülmesi (yok olan sadece dergiler değil, aynı zamanda müzik programları. Bkz. Frekans) bana iki şeyi düşündürüyor: 1- Bu ülkede müzik basınının oluşmasını sağlayan şey alternatif kültürdür. Çünkü popüler müzik maalesef sadece ve sadece o 'sanatçının' aşkları, milyarlık kostümleri, diğer bir 'sanatçıyla' atışmaları üzerinden (üstelik sadece magazin eklerinde) ilgililere ulaşır. Siz hiçbir popçunun albümünün ciddi şekilde incelenip eleştirildiğine, konserinin (kaç bin kişi geldiği, ön sırada oturanlara ne laf attığı, kaç kıyafet değiştirdiği 'bilgileri' dışında) nasıl geçtiğine, önceki albümleri ile bu albümü arasında nasıl bir tarz farkı olduğuna dair doyurucu bilgiler içeren yazılar okuyor musunuz? Bunu yapan değerli müzik yazarları var evet ama o kadar az ki. Bir kere yapılan müzik genellikle eleştirilmeye değer bulunmadığı için yer almıyor müzik yazılarında.
BU KADARIZ İŞTE
İkincisi sanırım pop dinleyicilerinin çoğunda böyle bir bilgi açlığı yok ya da işin magazin kısmı daha iştah açıcı. Üçüncüsü alternatif müzik dergilerini takip eden okuyucuda öyle bir muhafazakârlık var ki, siz bir pop şarkıcısını derginize konu yapmaya kalkın (Rolling Stone'da defalarca başımıza geldi) dergi piyasaya çıktığı anda posta kutunuza onlarca e-mail yağar: "Bunu nasıl yaparsınız? Bir daha derginizi almayacağım." Siz alternatif isimleri kapağınıza, sayfalarınıza taşıdıkça okur mutlu olur ama bir süre sonra bir bakarsınız, tıpkı Koçan'ın söylediği gibi, "Bir elin parmakları kadarız." O elin parmakları dergilerin her sayısını da almaz ya da alamaz. İlanlar azalır, sıkıntılar başlar. Sonra dergiler patır patır kapanır. Arkadaşlarıma bunu söylediğim zaman şaşırırlardı. "Nasıl yani? Bu kadar insan konserlere gidiyor, müzik dinliyor, okuyucu sayınız bu kadar mı?" Hiç kullanmadığım bir üslupla cevap vermek istiyorum: "Evet abicim, aynen bu kadar." Billboard'un kapanmasının ardından düşündüğüm ikinci şey de şu oldu. Türkiye'de alternatif müzik yapan kişilerin, grupların işi giderek zorlaşıyor. 2004 yılından itibaren (Mor ve Ötesi'nin Dünya Yalan Söylüyor'unun yolu açmasıyla birlikte) rock müzik ve ardından da rap hızlı bir çıkış yaşamıştı. Bu gruplara ilgi arttı, konserler ve festivaller dolup taşmaya başladı, müzikte yeni bir kulvar açıldı. Umarım yanılırım ama şimdi inişe geçildiğini düşünüyorum. Evet hâlâ bu müziklere ilgi var ama dergilerin birbiri ardına kapanması, konser sayısının ciddi şekilde azalması, müzisyen arkadaşlarımın anlattıkları (Bodrum'da Malt'tan Cenk Turanlı ve Kaçak'tan Övünç Dan'la bu konu üzerine sohbet ettik ve duyduklarım hiç de iyiye alamet değildi) moralimi bozuyor.
MÜZİK BLOGLARI ARTMALI
Belki dinleyici sayısında değişiklik olmuyor ama bu sektöre yatırım yapan insanlar artık bunun bir beş sene önceki kadar kârlı olmadığını düşünüyor. Sonra domino taşı gibi her şey birbirini etkiliyor. Eski ve yeni grupların kendilerini ifade etme kanalları giderek tıkanıyor. Billboard Türkiye ekibine "Geçmiş olsun," deyip, geride kalan dergilerin sağlam durmasını ve müzik blog'larının artmasını diliyorum. Yoksa yakında müzik kültürü namına hiçbir şey kalmayacak ve yazılı basında sadece, "Bu albümde her zevke hitap ediyoruz," incileriyle dolu söyleşiler okumak zorunda kalacağız.
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.