Almanya'daki Mannheim Türk Filmleri Festivali'nden yıllardır davet alır, ama gidemezdim. Bu yıl şeytanın bacağını kırarak katıldım. Ve çok mutlu oldum. 20 yıldır Türk-Alman filmleri festivali olan etkinlik, geçen yıldan beri Türk filmlerine ayrılmış. Şenlik başkanı Kanber Altıntaş, filmlerimize ilginin hızla artması sonucu böyle bir bağımsızlığa gittiklerini söyledi. Birkaç salonda yapılan etkinliklerde bir yarışmalı bölüm, ayrıca da toplam 20 filme ulaşan değişik bölümler var: SinemaTürkis, Yeni Yeşilçam, Göç Hikayeleri, belgeseller ve kısa filmler. Günümüz Türk sinemasının yanı sıra Gelin, Gurbet Kuşları, Selvi Boylum Al Yazmalım gibi filmler de Türk insanına kendi kültürünü hatırlattı. Ayrıca çeşitli söyleşiler, paneller ve sergiler vardı. Almanya'daki Türk yönetmenlerinin yolunu açan Tevfik Başer, göç sinemasını; Prof. Gülseren Güçhan, Türk sinemasında iç göç filmlerini anlattı. Ben de sinemamızın son 20 yılını özetledim. Yarışmadaki altı film arasından Tolga Karaçelik'in Gişe Memuru birinci seçildi. Özcan Deniz'in Ya Sonra'sı ise halk ödülü aldı. Özcan'a gösterilen ilgi de büyüktü. En önemlisi, karşılaştığımız büyük dostluk oldu. Gerek organizatörler, gerekse seyirci bizleri gerçek anlamda bağrına bastı. Kanber Altıntaş, büyük emeği geçen Ebru Ceylan (hayır, Nuri Bilge'nin eşi olan değil!), benim rehberim üniversite öğrencisi Ebru Susur. Türkler için yayımlanan aylık VİZYON dergisinin sahibi Şaban Demir, benimle dergi adına söyleşen Bahri Özkaya. Ve başkaları... Açılışta Hülya Koçyiğit bir onur ödülü almıştı, kapanışta aynı ödülü bana da verme lütfunda bulundular. Ve de yepyeni dostluklar kurduk. Şirin bir Alman kasabası olan Mannheim'ın gece ve gündüzlerinde, birçok sanatçımızla konuşup söyleştik ve gerçek anlamda kaynaştık. Yılların tiyatrocusu, şimdinin dizi oyuncusu Zafer Diper, BKM'den süper-sempatik Büşra Pekin, Saç için gelmiş olan yönetmen-oyuncu ikilisi Tayfun Pirselmioğlu ve Ayberk Pekcan, oyuncu Mert Fırat, yönetmen Murat Saraçoğlu, göremediğim Off Karadeniz'in anne-kız ve yönetmen-oyuncu ikilisi Nur Dolay ve Melissa Papel. Hepsi de dostlar defterime kaydettiğim adlar oldu. Ve de çok yakındaki tarihi Heidelberg'e yaptığımız gezi. O bir başka yazıyı hak ediyor.