Bir "eksi", bir "artı"

Mısır Kraliçesi Kleopatra ile Marcus Antonius'un evlendikleri gizemli kent. Lübnan'dan doğan, Samandağ'da denize dökülen Asi Nehri'nin "tam ortasından geçtiği" Antakya.
"Dinlerin" buluşma noktası.
"Barış, kardeşlik, hoşgörü" diyarı.
Antakya sanki "yeryüzü cenneti."
***
Her gidişte kentin iki "eksi" si dikkatimizi çekerdi.
Birincisi:
Asi Nehri Antakya'nın içinde "4 mahalleden" geçer... Tam 4 kilometre.
Pek çok evin kanalizasyonu nehre akar.
Asi Nehri, özellikle yazları, felaket şekilde kokar.
***
Belediye Başkanı Mehmet Yeloğlu "haydi Asi Nehri'nin etrafında gezelim" dedi.
"Arıtma tesisi" kurulmuş.
Nehre kanalizasyon dökülmüyor.
Asi'nin güneyine "lastik bent" yapılmış... İstenince nehir "şişip, gölet olabiliyor... Tekne gezintisi bile yapılıyor."
Tebrikler...
Antakya "eksiyi, artı haline getirmeyi başarmış."

***
İkinci "eksi" ye gelince...
Antakya'nın merkezinde (Cumhuriyet Caddesi) tarihi bir bina var.
Burası "eski Hatay Parlamentosu."
Hatay "Türkiye'ye iltihak olunca" parlamento kapandı.
Sonra "çeşitli amaçlarla" kullanıldı.
Bir ara "civciv çıkacak kuş çıkacak" misali "seks filmlerinin" oynatıldığı sinema oldu.
Tarihi yapı şimdi "el değiştirmiş."
Sokakta konuşulan "sinema, lokanta, işyeri" olacağı.
***
Bu tarihi eser, güzel Antakya'nın boğazındaki "gerdanlık" sayılır.
"Yakışanı" müze olmasıdır ya da rektörlük... Veya devlet büyüklerinin, yabancı misafirlerin ağırlanacağı bir "prestijli konak."
Antakya bu "eksi" yi de "artı" ya dönüştürmeli.
***
Bu arada bir "teşekkür" notu.
Hatay Valiliği, vilayet binasındaki bir odayı "müze" yapmış.
Bu odada "Hatay Parlamentosu'nun Genel Kurul Salonu" canlandırılmış.
Bravo... Tebrikler.