Zaman tünelinden notlar

1980'den önceydi... Adalet Partisi Konya Milletvekili'ydi... Çok gençti.
Süleyman Demirel, hükümet kurmak üzereydi.
Aydın Menderes'i evine davet etti:
- Kabinede yer almanı istiyorum.
- Efendim bu büyük onur... Ama kabul edemem... Beni affetseniz.
- İyi de, neden?
- Efendim... Abim dururken (Mutlu Bey) benim Bakan olmam doğru değil.
(Mutlu Menderes de milletvekiliydi... Ama sağlık sorunu vardı.)

Turgut Özal... Başbakan iken "Aydın Menderes'le ilgilendi...
Onu ANAP'a istedi."
Kafasından "ben Çankaya'ya çıkarsam, yerime Aydın Bey ANAP'a başkan olur" düşüncesi geçerdi.
Aydın Menderes'in yanıtı:
- Onur duydum... Ama hayır.
Özal Çankaya'ya çıkınca...
Köşk'te mutlu olamayıp, istifa ederek yeniden parti kurmayı kafasına koyunca...
Aydın Bey'i Çankaya'ya davet etti.
"Niyetini" anlattı, "birlikte çalışmayı" önerdi.
Aydın Bey'in yanıtı... Eski yanıt:
- Hayır... Teşekkür ederim... Size başarılar dilerim.
Siyasette "bu tür teklifleri" reddetmek, her babayiğidin harcı mı?