Tribünlere oynamak

Tarih 22 Mayıs 2010... Yer Atatürk Spor Salonu.
"Deniz Baykal'dan boşalan genel başkanlık koltuğunun" doldurulması gerekiyor.
Bunun için... Kurultay toplanıyor.
CHP'lilerin umudu... "Gandi Kemal... Kasketli Kemal."
Delege heyecanlı... Salon "Başbakan Kemal" sloganlarıyla yankılanıyor.
"Genel başkan adayı" Kılıçdaroğlu "Geliyoruz" diyor:
Geliyoruz... İktidara geliyoruz.
Yoksulların, ezilenlerin haklarını korumak için geliyoruz.
Yeni bir CHP yaratmak için geliyoruz.
Yüzde 40 oyla iktidar olmak için geliyoruz.
Kurultay salonu alkıştan yıkılıyor.
Heyecan tavan yapıyor... Coşku, salonun dışına taşıyor.
Kılıçdaroğlu... Konuşmasına... "İnşallah yüzde 40'ı da aşacağız" diye devam edince...
Delege... Sevinçten uçuyor.
Keşke yerimiz uygun olsa da Kılıçdaroğlu'nun o konuşmasının "Tamamını" yayınlasak.
Aradan... 6 yıl geçiyor... 2016'ya geliyoruz.
16 Ocak 2016... Cumartesi... Yer... Ankara Arena.
Kürsüde "Genel Başkan" Kılıçdaroğlu.
"Geliyoruz" demiyor... Diyemiyor.
"Yüzde 40... İnşallah daha fazlası" gibi sözler etmiyor.
Ama... Salona da biraz "Gaz vermek... Delegenin esnemesini önlemek" gerekiyor.
Lider "İşin kolayına" kaçıyor.
"Tribünlere" oynuyor.
Erdoğan'a yükleniyor... "Diktatör bozuntusu" diyor.
Ve "Beklediği alkışı" alıyor.
Fakat... Tribünlerdeki fanatik taraftarın alkışı bir partiyi iktidara taşımaya yetmiyor ki.