İnadına barış, inadına kardeşlik!

Bazıları burun kıvırsa da Çözüm Süreci bu ülkenin en kıymetli, en tarihi ve insani projesi. Kürtler bu vatanın öz evlâtları ve Türklerin de din kardeşi. Sosyal medyada "Kürtlere ölüm" ve "Lice intikamı" başlıklı-içerikli yazılar var.
İkisinin ortak özelliği, ruhsuz ve kökü dışarıda fitne olmasıdır. Bu mesele Türk-Kürt meselesi değil. 30 senedir o kadar ölüme rağmen de terör toplumsallaşamadı zaten. Türklerin ve Kürtlerin yok hiç bir farkı birbirinden. Bin yıldır da olmadı.

Daha geçen Cuma, restorasyon sonrası Ortaköy Cami'sinin açılışı yapıldı. Caminin mimarının Ermeni Nigoğos Balyan efendi olduğu bazılarını şaşırttı. Bu topraklarda,1915'e dek azınlıklarla Müslümanlar arasında bile hayat ortak akıyordu. Dini ve etnik kökenli kitlesel çatışmalar, Batı'dakilerin yanında bir nokta bile değildir.
Birkaç haftadır yol kesme, hendek kazma eylemleri var Lice ve çevresinde ve maalesef önceki gün yol kesme eylemleri silahlı, roketatarlı seviyeye çıktı. Çatışmada iki kişi hayatını kaybetti.
Fakat enteresan bir şey oldu. Düne kadar "Lice'ye de kurşun" isteyenler aniden "Diren Lice" demeye başladı.
Diğer enteresan şey ise Diyarbakır'da annelerin evlatları için gösterdiği direnişe karşı sessizlikti. Anneler dağa çıkan evlatlarının, Çözüm Süreci'nin çatışmasızlığı içinde eve dönmesini istiyordu.
Fakat devletin, bakanların ve sağduyulu kesimlerin dışında kimse anaların sesini duymuyordu. Solcu, ulusalcı, Gezici, Kürt ve Türk milliyetçisi, liberal solcu geçinenlerin hepsi sessizliğe gömüldü.
"Kan akmasın", "Yaşasın barış", "Analar ağlamasın", "Gençler ölmesin" dedikçe birileri acayip sinirleniyor. Çözüm Süreci başladığı günden bu yana toplumun büyük desteğine karşın, sesi çok çıkan bazı tiplerin barış düşmanlığı var.
Halbuki kardeşçe yaşamaktan başka bir çaremiz yok.
Kürt kardeşlerimiz de iyi biliyor ki barıştan başka yol yok. Olsaydı 30 yıl boyunca bu yolu görürdük. Madem barışa giden yolu el ele başlattık, elbirliğiyle de tamama erdireceğiz.
Ha bu arada! Birileri istediği kadar küfretsin, kükresin, sinirlensin. Gözümüz gibi barışa sahip çıkmak zorundayız. Onlar "Ne Çözümü, ne barışı, katliam var" çığlıkları atsa da biz kardeşliğin altını çizeceğiz.
Bu ülkenin barış ve huzur dolu geleceği için barışmak, kardeşçe birlikte yaşamak mecburiyetindeyiz.
Provokatörler yok mu? Elbette var hem de her kesimden bolca.
Ama bu millet artık gerilime, çatışmaya, provokasyona şerbetli.
Kanmıyor kimse artık en sinsi hareketlere bile.
Barışın asıl sahibi analardır.
Bu süreci tamamına erdirecek olan da barışa son mührü vuracak olan da onlardır.
Analar bir eline geçirse bu provokatörleri inanın sopayla kovalar…