Onur ve hüzün

GEÇEN haftanın çirkin futbol gündeminin baş kahramanlarından Fenerbahçeli Meireles için bu sütunlarda kaleme aldığım 'Gönderin bu terbiyesizi' başlıklı yazıma büyük destek geldi.
Kimsenin kaale almadığı bir-iki çatlak ses dışında, futbol terörünün önlenmesi için sahaların bu çirkinliklerden bir an önce arındırılması konusunda herkes hemfikirdi.
Yazıma destek verip arka çıkanlar arasında, Vatan gazetesi yazarı sevgili Reha Muhtar da vardı. Perşembe günü 'Meireles için bravo Yüksel' başlığını attığı yazısında; benim Fenerbahçe'ye sempati duymama rağmen, son derece tarafsız, net ve yapıcı bir yorumda bulunduğumu belirterek, "Türk Futbolu çirkinliklerinden arınacaksa, bu Yüksel gibi düşünenler sayesinde olacak" dedi.
Teşekkürler Reha Muhtar...
Gerçekten yazınla onurlandım ama bir o kadar da üzüldüm.
Düşünün, Fenerbahçeli bir yazarın kendi kulübünün futbolcusu için 'dürüst' bir yazı yazması bile artık takdire şayan bir hareket olarak değerlendiriliyor.
Oysa gazeteciliğin gereği; tarafsız, objektif, dürüst olmak değil mi?
Şu hale bakın ki, sadece 'görevimi' yaptığım için takdir görüyorum.
Türk futbolunun nasıl kirlendiğini, dürüstlüğe ne derece muhtaç hale geldiğini gelin siz düşünün...