Biraz huzur lazım

Geçen hafta fragmanlardaki tokat sahnesini görünce 'Huzur'a dikkat' diye yazma zorunluluğu hissetmiştim.
Köşemize ulaşan okur mektupları; dizide şiddetin, özellikle de kadına şiddetin yer almasını yadırgamışlardı.
Bilindiği gibi ATV, diziyi 'iç yapım' haline getirmiş, dizginleri hepten eline alma ihtiyacı hissetmişti. Bu anlamda pek çok radikal değişiklik yapıldı.
Senaristten yönetmene kadar dizi adeta yeniden yapılandırılmış, karakterlerin pek de gerçekçi durmayan kalın çerçeveleri biraz daha inceltilmişti. Bu büyük değişimin izleyici nezdinde yadırganması ve bunun bir süreliğine reytinglere yansıması gayet normal. Bence yeni Huzur Sokağı'nın biraz 'avansa' ihtiyacı var.
ARTILAR VE EKSİLER...
Önce dizideki olumlu değişiklikler:
Kutsi'nin kendi sesini kullanması diziye ayrı bir gerçeklik katmış. Yeni müzik seçimi de temaya çok daha uygun. Ayrıca Bilal'in de etten kemikten yapıldığını, zaafları olduğunu, Feyza'nın sünepelikten kurtulup sürekli taviz veren kadın hallerinden sıyrıldığını, Şükran karakterinin esnetilip gerçeğe uygun gri tonlar kazandığını görmek de güzel.
Peki ya olumsuzluklar?
Dizi giderek, orijinal romandan ayrılıyor. Romanda derin bir 'huzur' vardı, dizi ise giderek 'reyting rekabetinin gereklerine' boyun eğiyor. (Romanda Feyza ona psikolojik eziyet uygulayan kocasından dayak yiyordu; dünya iyisi, romantik, idealindeki erkek olan Bilal'den değil.)
Bir de dizi karakterlerinin konuşma üslupları çok keskin değişmiş. Bilal "Oğlum" der olmuş, Necati "Abiiim" diye hitap eder hale gelmiş. Şükran geceleri dışarı çıkan bir kadın haline gelmiş bir anda.
Kim derdi o bildiğimiz Şükran gelip Bilal'in gözyaşlarını eliyle silecek diye. Bir de Huzur Sokağı'nın izleyicisi öyle fazla paralel anlatıma, kurgu oyunlarına gelmez. Basit ve duru bir anlatım dili seçilse daha iyi olur.
Umarım, ekranda 'tabu yıkan' bir dizi, 'fazla mıncıklanmaktan' dolayı yerini, yurdunu kaybetmez.