Ah be Barış'ım...

Yedi yıl önce bugün ayrıldı aramızdan... Ardında gözü yaşlı yüzbinler bırakarak... Bodrum'da kaza geçirdiği gün, doğumgünüydü. Hayata tutunması için dua etti milyonlar, olmadı...
Ben bugüne dek; haber kanallarını geçtim, şov kanallarının bile yayınlarını yarıda kesip son durumu aktarmak için yattığı hastaneye canlı bağlandıkları bir sanatçı daha görmedim... Ondan sonra pek çok genç 'yıldız adayı' çıktı piyasaya.. Ama ben hiçbirinde ondaki ışığa rastlamadım... Öylesine sevilmişti Barış Akarsu kardeşim...
Peki 'sevmek' bir moda mı? Bu kadar gelip geçici mi? Güneşte unutulmuş bayrak rengi gibi uçucu mu?
Soruyorum; ne kaldı geriye Barış Akarsu'dan, Islak Islak şarkısından başka? Nerede o milyonlar? Ailesi, yakın dostları ve ona gönül verenlerin kurduğu BAG'çılar dışında hatırlayan var mı? Zonguldak Ereğli'de o çok sevdiği motosikletlerinin bulunduğu camekan bölme bile kaldırıldı. Onun adına kurulması planlanan Barış Akarsu Kültür Merkezi'nin yerinde yeller esiyor. Oysa Akademi Türkiye yarışması sırasında her hafta sonu onlarca otobüs kaldırmaz mıydı İstanbul'a o belediye?
Peki nerede her yıl düzenlenmesi gereken Barış Akarsu Müzik Festivali? Sorarım size; Ereğli'yi ondan daha iyi tanıtan ikinci biri daha geldi mi? Peki nerede, kısa ama dopdolu geçen o muazzam hayatını anlatacak sinema filmi?
Dedim ya 'sevmek' bir moda bu coğrafyada... Bir insanı bulutların üzerine çıkarmak ile yerin iki metre altında unutmak arasında geçen süre artık yedi bahar bile sürmüyor.
O, Bodrum'da yaşam mücadelesi verirken, hastanenin önüne çifte canlı yayın aracı gönderen, muhabirlerine kapıda 24 saat nöbet tutturan o 'koskoca' televizyon kanallarından bugün haber bültenlerinde 20 saniyelik 'anma' haberi bekliyorum. Ne dersiniz; çok beklerim değil mi?