Bana müsaade

Bir yıldan uzun bir süredir, haftanın altı günü aralıksız bu köşeyi yazıyorum. Yoruldum... Ama beni yoran, yazı yazmak değil. Böyle bir gündemin orta yerinde 'televizyon' yazmak... Çünkü benim de içimden, çoğunuz gibi 'televizyona bakmak' gelmiyor. Zira televizyon artık bir acı ırmağı...
nümden akıp geçenleri görmezden gelip 'O program şöyle, bu dizi böyle' diye yazmayı, her şeyden önce 'gazeteciliğime' yediremiyorum. Ama diğer taraftan asıl işim de 'televizyon' yazmak... Yorgunluğum, takatsizliğim işte bu yüzden...
Şimdi sizlerden bir haftalığına izin istiyorum. Küçükken yaptığım gibi... Ne zaman başıma kötü, üzücü bir olay gelse uyurdum. Uyandığımda, her şeyin rüya olduğunu görmek, yeniden mutlu, huzurlu, keyifli bir dünyaya uyanmak için. Şimdi yine gözlerimi yummak, başımı yastığa koymak istiyorum.
Dönüşte 'güzel' şeyler yazmak umuduyla, bana müsaade...