Ela Bebek diyor ki

"Merhaba... Benim adım Ela... Babam bir sabah ezanı eşliğinde kulağıma ismimi fısıldarken, ben de onun kulağına bunları fısıldadım.
Şu anda etrafı pek net göremesem de ortalık ana sütü gibi umut kokuyor. Meğer leylekler beni buraya bırakmadan iki hafta önce kötü adamlar çok kötülük yapmışlar. Aslında 'kötü' ve 'kötü adam' ne demek pek bilmiyorum ama babam ve annem, onları benim gibi masum meleklerin bu dünyadan kovacağına inanıyorlar. Minik bedenime göre zor bir görev ama başarmak için elimden geleni yapacağım.
Ben annemin karnında kıvrılmış uyurken, 16 yaşındaki ağabeylerim bile Şehitler Köprüsü'nde melek olmuş. Nice kardeşim, annesiz babasız kalmış. Ben hepsinin göğe yükselirken kanat çırptıklarını duydum.
Doğduğum günden beri gözüm ara sıra televizyon dedikleri renkli cama ilişiyor. Orada insanların gece gündüz meydanlarda ellerindeki kırmızı bayrakları salladıklarını görüyorum. Babamın, kulağıma ismimi fısıldarken söylediği 'Ailene, vatanına, milletine hayırlı bir evlat ol' sözündeki 'vatan', o bayrakların sallandığı yer olmalı...
Beni getiren leyleklerin arasında, beyaz bir güvercini de fark ettim. Ağzında bir zeytin dalı tutuyordu. Kim bilir, belki de rüya görmüşümdür. Hayra yor babacığım..."