Kuki konuşabilseydi...

Günaydın'dan köşe komşum, sevgili 'trend avcısı' dostum Mert Vidinli, geçen pazar gece kulüplerine süs köpekleriyle gelenleri eleştiren bir yazı kaleme aldı.
Özünde haklıydı. Zira oralarda çalınan yüksek volümlü müzik, minik dostlarımızın hassas kulakları için zararlı olabilirdi.
Ama ben bazı mekan sahiplerinin köpek konusundaki 'kemikleşmiş reflekslerini' de anlamış değilim. Geçenlerde Edremit yolu üzerinde bir dönerciye bizim bir karışlık Kuki ile girmek istedim.
Mekanın dış kısmında, köşedeki kuytu bir masaya oturmaya niyetlenirken, bir görevli gelip son derece kaba bir üslupla bizi resmen kovdu. Oysa o sırada dışarıdaki masalarda oturan, yani rahatsız olabilecek kimse de yoktu.
Kuki ne yazık ki pek çok mekana giremiyor. Gelin görün ki bizimkinin gece kulübünde yalnız eğlenmeye gelmiş bir genç kıza 'sarkmışlığı' yok. Dönercide ağzını şapırdatarak yemez, herkesin duyacağı şekilde geğirmez, milletin diş dolgularını sayacağı şekilde kürdanla dişlerini karıştırmaz, metroda kimseyi sürtünerek taciz etmez, metrobüste bacaklarını yayıp oturmaz, sinemada ön koltuğa ayaklarını tak tak diye vurmaz, önceden izlediği filmin bir sonraki sahnesini söylemez, kaldığı otelden havlu araklamaz, girdiği AVM'de kapkaç yapmaz.
Kuki'ye soracak olsanız; yazın çocuğuna oyuncak olarak aldığı köpeciği, kışlık evine dönerken sokağa terk edenleri, arabanın arkasına bağladığı topal eşeği sürükleyerek götürenleri, sözde kurban keseceğim diye hayvanlara işkence edenleri, binlerce dolar ödeyerek çıktığı yasadışı safaride nesli tükenmekte olan hayvanları öldürüp kafalarını odasının duvarına asanları, cinsel gücü arttrıyor diye gergedanların boynuzlarını kıtır kıtır kesenleri barınaklara almayacak ama konuşamıyor işte...