Emeğe saygısızlık

Jeneriklere önem veririm; hem dizilerde, hem de filmlerde dikkatle takip etmeye çalışırım. Çünkü onlar bir emek beyanı, fedakarlık manifestosudur. Başrol oyuncularını kast etmiyorum tabii. Onların jeneriklerde görünmeye zaten ihtiyaçları yok. Ama yan rolleri, bölüm oyuncularını, figürasyonları, sanat yönetmenlerini, ışıkçıları, montajcıları da merak ederim ben. Hatta bazılarını özenle not ederim.
Gelin görün ki televizyon dizilerindeki jenerikler ya çok hızlı geçiyor ya da yarısında kesiliveriyor. Çünkü televizyonların acelesi var. Yayının saniyesi para... Eğer rakip kanal sizden önce davranıp yeni programını ekrana sürerse, 'maazallah' reyting puanınız düşer, dünyanın sonu gelir. Öyleyse kimin umurunda bölüm oyuncusunun ya da cast direktörünün ismi?
Sinemalarda da durum farklı değil. Oralarda final jenerikleri yavaş yavaş akıtılıyor ama izleyen yok. Filmin daha son karesi perdeden çekilir çekilmez millet ayağa fırlayıp kapıya koşuyor. Peki ya o beş saniyelik sahnede harikalar yaratan oyuncunun ismini hiç mi merak eden yok?
Acelemiz var acelemiz. Bilmiyoruz ki olduğu yerde bekler ecelimiz...