İnsanlığımızı terk etmek...

Dünya Hayvanlar Günü'nde Temiz Mama'nın ekranlara getirdiği kamu spotu herkesi etkiledi.
Bir Golden Retriver cinsi köpek, sahibi tarafından ormana terk ediliyor.
Zavallı köpecik, sahibinin ardından umutla bekliyor.
Bakıyor ki gelen giden yok, yere uzanıp başını patilerinin arasına alarak talihine küsüyor.
O sırada dış ses o mıh gibi yüreklere saplanan cümleyi söylüyor: "Terk ettiğiniz aslında insanlığınızdır..." İyi bilinmeli ki; ayrılığın acısı, terk edilmişliğin hüznü sadece insana özgü bir duygu değildir. Hele söz konusu olan 'sadakat timsali' bir köpekse, bu duygu üçe, beşe katlanır.
(Güzel oğlum Kuki, beş dakikalığına markete gidip geldiğimde bile bana her seferinde Hac'dan gelmişim muamelesi yapıyor) Her yazın başında çocuklarına 'eğlencelik' niyetiyle köpek hediye edenler, yaz bitip de memleketlerine dönmeye başladıklarında o oyuncakları(!) bırakıp giderler.
Bu yazıyı da o klibi izledikten sonra telefona sarılıp 'Ne olur bir daha yaz' diyen sevgili ağabeyim Serdar için yazıyorum.
Zira Küçükkuyu'da yengem ile birlikte her kış 'terk edilen' canları besleyip duruyorlar...
Ne olur, terk etmeyin insanlığınızı...