Bir elin verdiğini...

Politika; yönetim ve icraat kadar, imaj işi aynı zamanda... Ve kriz zamanlarıyla başa çıkabilme sanatı...
İki gündür Çevre ve Şehircilik Bakanı Erdoğan Bayraktar'ın; kanser ilaçlarını bulmakta zorluk çektiğini söyleyen üniversite öğrencisinin eline para tutuşturmasını konuşuyoruz.
Konuşmakta da haklıyız.
Neresinden bakarsanız; rahatsız edici bir fotoğraf çünkü...
Vatandaşın derdinin dinlenmeden para verilmesi, üstelik düşürmemesi için uyarılması... "Geçmiş olsun" bile demeden dönüp giderken "Ben daha ne yapayım?" denmesi... Eminim sayın bakan, sonradan görüntüleri izlediğinde; yaşananlara kendisi de üzülmüştür. Genç kızın tedavisi için gerekli işlemleri başlatması da bunu gösteriyor.
BİZE YAKIŞMAZ!
Biz ne güzel bir kültürün mirasçılarıyız. "Geçmiş olsun", "Sağlık olsun", "Hayırlısı olsun" gibi her ruh hâlini pozitife dönüştürecek, her sorunu çözecek tepkilerimiz mevcut.
Bir de hepimizin büyüklerinden duyduğu, "Sağ eliyle verdiği sadakayı, sol eli görmeyecek kadar gizleyene melekler bile hayran kalır" hadisi var ki; bu toprakların yardımlaşma kültürünün en yalın özeti adeta.
Sayın Bakan, kızın ne dediğini anlamamış olabilir, kafası dalgın olabilir, hatta acelesi de olabilir... Tüm bunlar anlaşılır ama onca kameranın, onca insanın bulunduğu bir yerde, gencecik bir kızın eline para tutuşturmuş olması anlaşılmaz. Öyle olmadığı hâlde, ondan para istemiş olsa bile anlaşılmaz
Çünkü bizim kültürümüzde yardım öyle uluorta yapılmaz. Maddi yardım mı yapmak istiyorsun; çekersin kenara, kimsenin olmadığı yerde yaparsın. Göstermezsin. Düşkünlüğünü bir de sen yüzüne vurmazsın.
Biz fakirlere eski eşyalarını verirken; yıkayıp, ütüleyip öyle teslim eden ninelerin torunlarıyız...
Bir elin verdiğini cümle âleme göstermek bize yakışmaz.