Yazı taksit taksit yaşamak

Saat gecenin bir vakti... Hayatımda gördüğüm en kocaman çam ağaçlarıyla örülü bir ormandan aşağı iniyorum. Yoldan değil, bildiğin ormandan aşağı, çünkü ortada yol yok! Altımda, bildiğin terbiye etmeye çalıştığım araç, sonunda aslına döndüğü için çok mutlu...
FETHİYE'DEKİ KABAK KOYU'NDAYIM
'Madem beni asfaltta kullanacaktın o zaman niye böyle yarattın ey kahpe insanoğlu!' derken, birden kendisini kayaların, taşların üzerinden zıp zıp zıplarken bulduğuna çok memnun olmalı. Bense bir insanın tatile, o anda bulunduğum yere, üstelik de kendi rızasıyla gelmek istemesi için akıl sağlığının yerinde olmaması gerektiğini düşünüyorum. Bir yandan ağlamak üzereyim. Biraz sinirden, biraz da korkudan. Öyle çıtkırıldım bir şey hiçbir zaman olmadım ama bu sertlik bana bile fazla. Onca saat yol gelmişim, yüzmüş yüzmüş kuyruğuna varmışım, varacağım yer tam şurda, yürüme mesafesinde biliyorum ama işte gidemiyorum. Yolları şaşırıyorum. Daha doğrusu yola benzettiğim her patikaya dalıyorum falan filan... Aman neyse sonunda şaşkın ve yorgun bir ördek olarak Gemile Kamp'a vardım. Haa tabii söylemedim di mi, Kabak Koyu'ndayım. Fethiye yakınları, Kelebekler Vadisi komşusu, Faralya bitişiği...
MEMLEKETE KIŞ GELDİ SANMAYIN
Görkemli bir vadinin ortasında çam ormanının sonunda muhteşem bir koy burası. Yolu çok meşakkatli. Arabayla gelsen bir türlüüüü, toplu taşımalardan yararlansan bir türlü. Meraklısı girsin internete, baksın ayrıntılarına... Ama sizlere şunu söyleyeyim; iki yağmur, bir esinti gördünüz diye memlekete kış geldi sanmayın. Benim için yaz mevsimi demek taksit taksit yaşamak demek. Mayıs-haziran iki ay, eylül-ekim iki ay. Ortadaki 'temmuz-ağustos'u görmemezlikten geliyorum... Hem kalabalık hem sıcaktan kendimi korumak için inime kapanıyorum. Sonra şafak sayıp Eylül 1 dediğinde heyoooo! İşte o yüzden şimdi buradayım. Yazı iki aya tıkıştırıp, keyfi eziyete çevirenlere hayret ederek ve şu cillop zamanların kıymetini bilen bir avuç insanla zamanın durduğu ana tanıklık ederek.