Odalarda dumansızım

Sigarayı bıraktım, hem de öyle pat diye! Bana artık her yer, 'dumansız hava sahası'. "Artık içmeyeceğim bu iğrenç mereti" dedim ve son sigaramı söndürdüm.
Dayanır mıyım, dayanamaz mıyım diye bile düşünmeden, o son sigarayı kül tablasına bastırdığım anda yaşadığım hafifliği size anlatamam. İşte buraya yazıyorum, bir daha da elime almayacağım!
Her şeyden önce o laneti, cildime verdiği hasar için hiç affetmeyeceğim.
Mat, donuk, yorgun bir cilt bıraktı bana ardında ama geçecek...
Ciğerlerim, tenim, saçım, başım, nikotin kokulu parmaklarım çok yakında bayram edecek.
ZEHİRSİZ GÜNLER
Kışın kapalı mekanlarda yemek yerken, ikide bir kalkıp kapı önüne çıkan, it gibi titreyerek üç nefes duman çeken bir bağımlı olmayacağım.
Günlerdir kahveme de, rakı-balık keyfime de o zehri ortak etmiyorum.
İçenler bilir; en çok "Kahve ve alkol içerken nasıl dayanırım?" korkusu, sigarayı bırakma düşüncesini erteletir.
Vallahi oluyormuş!
Sigarasız hayat; insana kendini arınmış, temiz ve daha medeni hissettiriyormuş.