Kendi köyünde nur içinde...

Tuncel Kurtiz'in ölüm haberi geldiğinde, defin yeriyle ilgili problemlerin çıkacağı sanki içime doğmuş gibi 'İnsan doğduğu değil, mutlu olduğu yere gömülmeli. Umarım Kurtiz, hayatının son dönemini geçirdiği ve en mutlu olduğu yere defnedilir' diye yazmıştım.

TUNCEL KURTİZ'İN SON YOLCULUĞU!

YA YER KALMAZSA...
O yazıyı yazdıktan sonra, ailesi ve yakınları usta oyuncuyu; içinde yaşamasa da çok sevdiği, Kaz Dağları'ndaki Tahtakuşlar Köyü'ne gömmek istediler. Ama köyün ihtiyar heyeti 'Sonra bize yer kalmaz' gerekçesiyle buna izin vermedi.
Aman alsınlar, mezarlıklarını başlarına çalsınlar. Yukarıda sözünü ettiğim, o bakıcıyı havuza sokmayan site sahiplerinden hiçbir farkları yokmuş onların da.
Bu zihniyet her yerde dedim size...
Ama benim gönlümden geçen oldu sonunda. Kurtiz kendisini en mutlu ve ait hissettiği yere, Kaz Dağları'ndaki Çamlıbel Köyü'ne defnedildi. (Aslında bu yazıyı yazarken tören henüz gerçekleşmemişti.
Umarım yine bir talihsizlik yaşanmaz.) Yeni adet olduğu üzere ölünün arkasından 'Işıklar içinde yürüsün' diyenlerin ağzına her seferinde ayakkabımın topuğuyla vurmak istediğimi hatırlatıyor ve 'Nur içinde yatsın' diyorum.