Sabah kestik akşam tekrar çıktı!

Memed var; benim kedilerden biri...
Sokakta öldü zannedip neredeyse gömmek üzere olduğumuz, ancak son anda yaşadığı farkedilen Memed.
Kendisini kurtaran veteriner hekimin adını verdik kendisine.
Üzerine ne badireler daha atlattı ama sonunda daha 1 yaşını bile doldurmamasına rağmen evin tüm üyelerinden daha şişko oldu.
Son bir aya kadar sadece yemek yiyip uyuyordu bu dana.
Kendi maması, evin asil üyesi ana kraliçe Cacık'ın maması, sonra sırasıyla bahçedekilerin maması ve finalde biz ne yiyorsak onu yiyordu.
Artık yerden zor kalkan bu tuhaf yaşam formu, son bir ayda adeta benliğinden sıyrıldı.
O yeme ve uyuma dışında eylem bilmeyen mülayim hayvan gitti, yerine Rocco geldi!
Bahçedeki dişi kedilerin hepsini kısırlaştırıyorum ama son zamanlarda yakalanması mümkün olmayan vahşi bir güzel türedi.
İşte bu yaban gülü, Memed'in aklını başından aldı. Aylardır koynumda uyuttuğum hayvan beni tanımaz oldu.
En yağmurlu havada bile evin yolunu unutup bahçeye kamp kurdu.
Tabii ki ben bu işe giderek bilendim de bilendim.
DEĞİŞEN BİR ŞEY YOK!
Sonunda Memed'i Sümbül Ağa'lığa devşirmeye karar verdim.
Ponponlarını kestirdik ayıptır söylemesi.
Tam 'Oh rahatladık, bahçedeki savaş çığlıkları dinecek' derken, Memed akşama doğru anestezinin etkisinden çıkar çıkmaz, yine o dişinin ensesine yapıştı.
Hem de bu kez daha gözü dönmüş olarak. Ben yine 'Allah seni bildiği gibi yapsın e mi Memed!' çığlıklarıyla olay mahalline koştum.
Bir elimde dürtmek için vileda sopası, diğerinde bir maşrapa soğuk suyla gece vakti peşlerine düştüm.
Adeta bir mucize olmuştu ve Memed'in sabah kestirdiğimiz ponponları akşama tekrar çıkmıştı!
Hemen Pegasus Hayvan Hastanesi'nin numarasını çevirdim.
Meğer testosteron hormonu seviyesinin vücuttan tamamen yok olması iki-üç haftayı bulurmuş. Yani Memed, şu anda hâlâ işe yarayan bir pipisi var zannediyor.
Ama ben ne yaptım? 'Yakalanamaz' denilen o dişiyi, şeytan çıkarma ayini yönetir gibi sinsi bir plan uygulayarak yakaladım ve şu anda o da veterinerde hormonlarına veda ediyor.