Trenler trenler...

Korkarım ben artık köşeleri dönemiyorum.
Yazamıyorum, tıkandım.
Bir kelime için yüz kere düşünmekten bunaldım. Kalbimle kalemim arasına trenler girdi sanki... Aman treni, sakın treni, yazma treni, sus treni, ne olacak şimdi treni, öfke treni, gözyaşı treni ve köşeye sıkışmışlık treni...
Arka arkaya geçiyorlar, bitmek bilmiyorlar.
Şimdi ben mecburen, mecburiyetten magazin yazacak kafada değilim yani.
umrumda değil
Az önce magazin eklerine göz attım da, mesela Arda Turan'ın "Ülkemde rahat dolaşamayacak mıyım?" lafına neler neler yazardım ama artık
UMRUMDA DEĞİL.
Başka ne vardı? Unuttum.
Bir dakika müsaadenizle gidip bakayım.
Aman boşver, bakmayayım...
Kulaklarım uğulduyor; ne okuduğumun, ne yazdığımın, ne tattığımın, ne gördüğümün, ne de gezdiğimin faydası var...
Sigara üstüne sigara içiyorum.
Evet! Bir yıl bıraktıktan sonra son durumum bu. Hiç bu kadar bilinmezde ve endişeli olmamıştım. Çok şükür kara listeye de girmişim!
Sevdiğim ne varsa, soğudum artık...
UZAKLARA BAKMAK
Doğrudur; bildiğim ne varsa bıraktım.
B planım yok, kendimi bildim bileli A'da asılı kaldım.
Dün gece Tomris Uyar'ın 'Güzel Yazı Defteri'ni okudum.
Olağanüstü anlatımıyla nasıl da yazmış dostluğu, idealleri, yarıda bırakanları, vazgeçenleri, tam bütün olacakken parçalananları, ilişkileri...
Neyse...
Müzik dinlemeyeli de günler oldu.
Uzun günler... Beni bu geldiğim yerde yeni tanıyanlar; yüzde 100 sıkıcı, sevimsiz, huzursuz ve içe kapanık bilecekler. Ne konuşmak geliyor içimden, ne de yazmak.
Sadece öylece durmak ve uzaklara bakmak.