İlişkilere dalmışken devam edelim... Acaba ne zaman bekleme yapmayıp gidelim?
Haftada bir ayrıl-barış kıvamına varıp tadımız kaçtığı zaman.
Hep aynı yerden kırılıp parçaları bir türlü yapıştıramadığımız zaman.
Karşımızdakiyle hayat yollarımızın, hayallerimizin, beklentilerimizin tutmadığını anladığımız zaman.
Mutsuz olduğumuz anlar, mutlu olduğumuz anları ikiye katladığı zaman.
Artık onu özlemekten yanıp tutuşmadığımız zaman.
İlişkiyi sadece ilişkimiz olsun diye, yalnızlıktan korktuğumuz için yürüttüğümüzü idrak ettiğimiz zaman.
Arkadaşlarımız onu, o arkadaşlarımızı sevmediği zaman.
Unutmayın dostlarımız yanılmaz; onlar bizim göremediğimiz gerçekleri görür.
Unutmayın; yalnızlık saçma sapan ilişkilere imza atmaktan çok daha iyidir.
Unutmayın; kişi ancak mutluyken bir başkasını mutlu edebilir.