Dondurmanın en iyisini bulduk mu ne!

Baştan söyleyeyim, dondurma tatlı değildir. 'Ama içinde şeker var Ayşe, nasıl tatlı değil?'
Hayır efendim, dondurma tatlı değildir; dondurma can çekildiği anda yenmesi gereken bir mucizedir. Yazı, kışı, baharı, hastalığı, diyeti tanımaz. Ve bana 'Dondurma yeme, kilo alırsın' baskısı yapanlarla hiç işim olamaz. Çocukluktur dondurma; masumiyettir, eğlencedir, neşedir, samimiyettir, güzel muhabbettir. Ve galiba sonunda İstanbul'da en sevdiğim dondurmacıyı buldum. Adı; Dondurmino. Karaköy'de Fransız Geçidi'nin içinde açılmış. Aman Allah'ım, olmaz böyle bir lezzet; gerçek İtalyan gelato'su...
Şeker oranı düşük, taze günlük meyvelerle yapılan, sütü özel, yapımı özel mükemmel bir dondurma.
Yazın şeftalilisini ve limonlusunu yemiştim, geçen pazar da incirli, limonlu-bebe bisküvilisi, kavunlusunu denedim bayıldım. "Yahu bu nedir, nereden çıktı?" diye sorunca, aslında Dondurmino'nun Alaçatı'dan geldiğini, orada da çok sevildiğini ve yoğun istek üzerine İstanbul'da da şube açtıklarını öğrendim. Çok çok tavsiye ederim. Artık ne zaman Karaköy'e gidersem, doğruca Dondurmino'ya...