Bir töreni de becersek...

Sinemamızın en önemli isimlerinden, Türkiye'nin jönü, Türkiye'nin sembolü, canı Tarık Akan'a veda ediliyor. Sanatçı için ilk tören Muhsin Ertuğrul Sahnesi'nde yapılıyor. Ben de televizyondan canlı canlı töreni izliyorum. Salon tıklım tıklım, fuaye alanı izdiham, kapının önü kaos... Sahnenin üstüne gelirsek; ana baba günü, kameralar, sağa sola koşturanlar, sahnenin üstünde boş boş dikilenler, fotoğraf çekmeye çalışan basın mensupları, orada ne iş yaptığı belli olmayanlar... Sahne; sahne değil, salı pazarı! Dostları, arkadaşları ve sevenleri eminim ona en yakışan veda törenini yapmak istemiş ve bunun için çabalamışlardır. Nebil Özgentürk harika bir belgesel hazırlamış mesela. Hayranları koşup gelmiş.
Gelin görün ki yine yeniden söylemek zorundayım; biz tören yapmayı beceremiyoruz. Hep karmaşa, hep düzensizlik, hep 'yayında toplanır' mantığı.