Ata'nın çocukluk aşkı

Ata Demirer ve Özge Borak'ın ayrılığı gibi sürpriz gelişmelerden önce verilmiş röportajlar anlamlıdır.
Ata, son röportajında 'meyhanedeyiz. biz' adlı internet sitesi için ünlü yazar Ece Temelkuran ile konuşmuş.
İkisi de çakır keyifmiş, söyleşi su gibi akıp gitmiş. İsterseniz o röportaja, Ata'nın konservatuvarı kazanıp İstanbul'a yerleştiği bölümden dahil olalım:
'MÜJGAN'A AŞIK OLMAK
"Neyse taşındım Şişli'de dört duvar bir eve. Aşağıda durmadan at yarışı oynayan bir adam, yukarıda annesiyle bir çocuk. Bir tane boks torbası aldım. Böyle tuhaf bir karakterim; Sait Faik'le Van Damme arası bir şey! Hani yani koltuğumun altına bir şişe rakı, bir palamut alıp eve gidiyorum, sonra torba yumrukluyorum!" 'Şöhret merdivenleri' diye bir şey yok aslında; kurtulmak, birilerini kurtarmak ve ayakta kalmak diye bir şey var: "O ev mesela işte dört duvar bir yer... Sinema bana büyülü bir tünel gibi geliyor, biliyor musun? Ben 'Eyyvah Eyvah'ı ilk yazarken böyle bir evden kurtulmak için yazmıştım.
Kendi kendini tedavi etmek arzusu, aşk arzusu... Yazdığım o yerlerde olmak... Müjgân gibi birine âşık olma arzusu..."
Arada aniden bir flash-back: "Çocukluk aşkım vardı benim:
Banu! Ama tabii ben İbrahim Tatlıses gibi aşık olmuşum, ağacın altına çöküyorum, sevmiyor beni filan..."
Durdu, durdu sonra Ata "İçimden adamlar geçiyor, biliyor musun?" dedi, "Bütün dünya radyolarını dinleyen Çekoslovak bir çocuk gibiyim!"
Röportajın tamamını mutlaka okuyun. Hem hüzünlü, hem de şen şakrak; tıpkı Ata Demirer gibi bir röportaj. Demek ki Ata, filmde Özge Borak'ın canlandırdığı 'Müjgan' gibi birine aşık olmak istemiş. 'Müjgan'la kaçıp gitmek, kendini tedavi etmek, huzur bulmak istemiş.
Bu sözleri okuyunca insan daha çok üzülüyor ayrıldıklarına. Bir yandan da magazinci tarafım depreşiyor; çocukluk aşkı Banu'dan sürpriz bir final çıkar mı acaba?
Her neyse... Ata da, Özge de mutlu olurlar inşallah. Mutlu olmayı hak ediyorlar.