Dua ve Esmaü’l Hüsna

Allah için en değerli şey duadır. İbadetin de en faziletlisi duadır. Dua ibadettir. Bütün bu cümleler hadistir.
'Rabbinize yalvararak ve gizlice dua ediniz.' (A'raf, 55)
'Korkarak ve umut ederek Allah'a yalvarın.' (A'raf, 56) Bu iki ayet art arda geliyor.
Sahabe bir ara Hz. Peygamber'e (s.a.v.) soruyor: 'Allah bize yakın mı sessizce yalvaralım. Yoksa uzak mı seslenerek yalvaralım.
Yüce Allah cevap veriyor: 'Kullarım sana benden soruyorlarsa; şüphesiz ben yakınım. Dua edenin de bana yaptığı duasına cevap veririm.' (Bakara, 186) Kesrette, çoklukta Allah'ı -tevhidi- bulmak duaya da yansımıştı. Yüce Allah'ın 99 ismi; haşa 99 Rabbe değil, tek Rabbe işaret eder. Yüce Allah'ın kullara tanıtılmasını amaçlamıştır bu isimler. Onun ilk dönem müşrikleri anlamakta zorlandılar.
Bir gece -Mekke'de- Hz. Peygamber'in şöyle yalvardığını duyar Ebu Cehil: "Ya Allah! Ya Rahman." Bunu duyan Ebu Cehil heyecanlanır. Şöyle der: Muhammed bize, putlarımıza kızıyor. İlahlar edindiniz diyor. Ama o da iki ilaha yalvarıyor. (Muhammed Sıddık Kanuci, ed-dinül halis, I, 225) adı üzerinde Ebu Cehil; Allah ve Rahman isimlerini iki ayrı ilah zannediyor. Yüce Allah'ın isimlerinin farkında değil.
İsra suresi cehaletini gideriyor: "De ki (Ey Muhammed) ister Allah'a yalvarın isterse Rahman'a yalvarın hangisiyle yalvarsanız yalvarın bütün güzel isimler O'na aittir. (İsra, 110)
Dua'nın en güzeli elbette Allah'ın yüce isimleriyle olanıdır. Dua bir sesleniştir. Allah'a rağbet etmektir.