Gerçek âlimlerdeki tevazu

Sultan I. Ahmed, Şeyhi Aziz Mahmud Hüdayi Hazretlerine bir hediye vermek istiyor. Fakat hocası nedense prensip olarak pek hediye kabul etmezdi. Sultan I. Ahmed bir gün uygun gördüğü bir hediyeyi Aziz Mahmud Hüdayi Hazretlerine gönderdi. Fakat üstat bu hediyeyi kabul etmedi. Bu hareketi sultana karşı bir tavır anlamında değildi. Çünkü bu onun prensibiydi ve hediye kimden gelirse gelsin kabul edemezdi. Onun bu tavrı dünya malına hangi gözle baktığını, başkaları için ulaşılmaz gibi görülen şeylerin onun nazarında hiçbir değer taşımadığını ifade ediyordu.
Zengin bir gönül adamının halidir bu.
Sultan Ahmed, Şeyhi Aziz Mahmud Hüdayi Hazretlerinin kabul etmediği bu hediyeyi yine o devrin manevi büyüklerinden Abdülmecit Sivasi'ye gönderdi. O zat ise bu hediyeyi kabul etti. Kendisine; "Padişah aynı hediyeyi Aziz Mahmud Hüdayi Hazretlerine gönderdi fakat kabul etmedi" dediler. Abdülmecit Sivasi Hazretleri gerçekten büyük olduğunu şu cevapla ortaya koydu:
- Onun bu hediyeyi kabul etmediği doğrudur. Aziz Mahmud Hüdayi Hazretleri bir karga değildir ki, leşi kabul etsin, dedi.
Daha sonra Aziz Mahmud Hüdayi Hazretlerine gelip ona da:
- Sizin kabul etmediğiniz hediyeyi Şeyh Sivasi Hazretleri kabul etti, dediler. Onun cevabı da büyüklere yakışır şekildeydi:
- Onun hediyeyi kabul etmesinde hiçbir mahzur yoktur. Zira Abdülmecit Sivasi Hazretleri öyle büyük bir denizdir ki, bir parçacık çamur onu bulandırmaz.