Sanatçılar yürüdü

Eğer konu, hukukun üstünlüğü ise, sanatçı duyarlılığını alkışlıyoruz. Ama bu yürüyüşte, maalesef Ergenekon tutuklularına sahip çıkmak gibi bir mesaj da algılanıyor. Sebebi, daha önceleri düşünce özgürlüğünün ihlâl edildiği birçok vakada aynı kesimden benzer tepkilerin gelmemesi.
Bu konuda, Prof. Ahmet İnsel'in, Radikal'de çıkan bir yorumuna dikkat çekmek isterim: "...Otoriter, topluma şüpheyle ve yukarıdan bakan, demokratik kurumlara güvenmeyen zihniyet, AKP hükûmetine karşı, laik statükonun nihai güvencesi olarak gördüğü Türk Silâhlı Kuvvetleri'nin, siyasal alanda, göreli güç kaybetmesi karşısında endişe duyuyor. Önce darbe günlüklerini, ardından Ergenekon davasını küçümseyen tavrın ardında yatan temel saik bu... Laikçi, çağdaş görünümlü bir çevre var. Türk adli soruşturma geleneğinin bir parçası olan bazı hak ihlâllerini öne çıkararak, bu davayı gayrimeşru ilân etmeye çalışıyor. Bugüne kadar, zanlı ve sanık ayrımına dikkat etmeyen, gözaltı ve cezaevi koşullarını dert etmeyen, uzun süren yargılamaların ağır bir insan hakkı ihlâli olacağını dikkate almayanlar, birdenbire sıkı bir adil yargılama militanı kesiliyor..."
Hrant Dink, Orhan Pamuk, Elif Şafak, Perihan Mağden yargılanırken, darbe günlüklerini yayınlayan Nokta dergisi kapanmaya zorlanırken, Ahmet Kaya "Kürtçe şarkı okumak isterim" dedi diye, yargısız infaza tabi tutulurken, sanatçı duyarlılığı niçin tepki vermedi? Yoksa verdi de, bizim gözümüzden mi kaçtı? Sanatçıların yürüyüşüne katılmayan Lale Mansur, CNN Türk'te Reha Muhtar'ın programında, Türkiye'nin kamplara ayrıldığını söyledi ve ifade edilen her düşüncenin üzerine bir yafta yapıştırılmasından şikâyet etti: "Kapatma davası açılmasın deyince, AKP'li diye sınıflandırılıyorsunuz. Kürt kimliğinin tanınmasından bahsedince, adınız bölücüye çıkıyor..." Mansur, kutuplaşmanın tarafı olmamak için o yürüyüşe katılmamıştı. Çünkü sanatçılar, "Amacımız, hukuk ihlâllerine karşı çıkmak" deseler bile, düşünce özgürlüğü gerekçesinin arkasındaki Ergenekon imajı çok bariz. Ergenekon davasından önce, önemli hak ihlâllerinin onları harekete geçirmemiş olması, bu kanaati pekiştiriyor.