Bekir Coşkun'a ne oldu?

Referandum sonrası benim dünyamdaki en önemli gelişme, Haber Türk gazetesinin Bekir Coşkun'un işine son vermesi oldu. Coşkun, "İlk ben bertaraf edildim" dedikten sonra, Genel Yayın Müdürü'yle, patronunun kendisini işten çıkarmak istemediğini ama baskı altında kaldıklarını açıklıyor. Bu iddia, hükûmet cenahından izahat bekliyor.
Coşkun'un işten çıkarılmasıyla ilgili, zihnimde soru işareti olmasının sebebi, Hürriyet'le yollarının ayrıldığı noktada ortaya atılan söylentiler. O tarihte, internette, "Bekir Coşkun'un Hürriyet'te sansürlenen son yazısı" diye bir makale dolaşıyordu. Yazının başlığı "Domuz pişmemiş tava, akıl değmemiş kafa" idi. Hayrünnisa Gül'ün, New York'taki restoranlarda, garsonlardan, sipariş ettiği yemeğin piştiği tavada, daha önce domuz eti pişip pişmediğini sorduğu belirtiliyordu. Çok alaycı bir yazıydı ve sonunu şöyle bağlamıştı: "Domuz değmemiş tava... içki değmemiş bardak... Dünden bu yana Müslüman toplumların akıl değmemiş kafaları yüzünden neler çektiklerini düşünüyorum."
Bekir Coşkun'un Hürriyet'ten ayrıldığı günlerde, Tufan Türenç bir yazı kaleme almıştı. Özetle şöyle diyordu Türenç: "Hürriyet'e iftira atıyorlar. Hürriyet'te yayınlanmadığı söylenilen yazı, 5 Ağustos 2005'te, Coşkun'un köşesinde çıkmıştı. Birileri Bekir Coşkun'un Hürriyet'ten ayrılışını başka havaya sokmak için büyük çaba harcıyor. Oysa Bekir'in ayrılmasını hiç kimse istemedi. Tersine gitmemesi için, başta yönetim olmak üzere hepimiz büyük çaba harcadık. İşin aslı şu: Bekir'e Haber Türk gazetesinden çok iyi teklif yapıldı; o da profesyonelce bir karara vardı. Uygar bir insan gibi Hürriyet'le el sıkışıp ayrıldı. Yazılarıyla ilgili bir sorun yoktu. Haber Türk ona iyi bir teklif yapmıştı; o da kabul etti."
Bugün, Bekir Coşkun'un Hürriyet'ten ayrılmakla iyi bir tercih yapmadığı görülüyor. Keşke daha geniş bir imkânın peşinden, daha az güvenilir bir müesseseye gitmeseydi. Ama her halükârda, demokratik bir ülkede, baskı yaparak bir gazeteciyi bertaraf etmek, basın mensubundan ziyade iktidara darbe vurur. Üstelik bu leke, bir ömür boyu, siyasetçinin üzerine yapışıp kalır.