1 Mayıs ve DİSK

AK Parti iktidarı, Taksim'i 1 Mayıs kutlamalarına açtı. 1 Mayıs'ı resmi tatil ilan etti. 2002 öncesiyle mukayese ederseniz, işçinin refah seviyesi arttı. Sağlık hizmeti sosyalleşti; mükemmel olmasa bile herkesin erişebileceği hale geldi; artık fukara insanlar, hastalarını, hastanede rehin bırakmak zorunda değil. Bütün bu gelişmelere rağmen, DİSK ve KESK üyelerinin doldurduğu Taksim meydanından "AKP emek düşmanı; halk düşmanı" sloganları yükseldi.
Türkiye'de işçilerin çeşitli sıkıntılar yaşadığı malûm. Hatta Sosyal Güvenlik Kurumu'nun son açıklamalarına göre 10 milyon 350 bin sigortalı işçiden sadece 922 bini sendikalı. (% 8.9) Ama bu durumun müsebbibi AK Parti değil, gelmiş geçmiş hükümetlerin hepsi. Sendikasızlaşmanın ve taşeronlaşmanın önüne geçmediği için AK Parti eleştirilebilir fakat o takdirde, bütün partiler bu paketin içine atılmalı.

1 Mayıs gösterilerinde Hak-İş ile Türk-İş, ılımlı bir dil kullanmayı tercih etti. DİSK daha sert.
Gerçi, 1970'lere göre çok farklı bir çizgide. Sovyet taraftarlığı, proletarya diktatörlüğü gibi kavramları, orak-çekici, Stalinci görüşleri terk ettiler. Sadece öfkeleri devam ediyor. Üslûpta bir yumuşama yok: Dün, Sovyet uşaklığını reddeden herkese "faşist" diyorlardı; bugün, kendi çizgilerini benimsemeyenleri "halk düşmanlığı"yla suçluyorlar.
Bari geçmişe yönelik bir özeleştiri yapsalar ya! O da yok!