Gençlerin kanatlarını kırmayalım

Cin şişeden çıktı. İkna etmeden, zorla şişeye tekrar sokmak mümkün görünmüyor.
Peki kim meydanları dolduran öfkeli kalabalıklar? Kentli, orta/üst sınıf (Beyaz Türklerin) evlâtları. Parti kimliğiyle orada değiller ama, Kemal Kılıçdaroğlu'nu yetersiz bulsalar bile, daha ziyade CHP çizgisine, sosyal demokrasiye yakın duruyorlar. Kendilerini, "Laik, Atatürkçü, cumhuriyetçi, özgürlükçü" diye tarif ediyorlar. Bugüne kadar neredeydiler? Tezgâha geldikleri için mi sokağa döküldüler? Bugüne kadar, tepkilerini sosyal medya üzerinden seslendiriyorlardı. Muhaliftiler. Muhtemelen birçoğunun ailesi Cumhuriyet Mitinglerini ve 28 Şubat sürecini desteklemişti. Ama buradan yola çıkarak onlara "askerci, darbeci, işbirlikçi" damgasını vurmak yanlış. Bugüne kadar evlerinde oturuyorlardı fakat, gene kızgın ve öfkeliydiler. Gezi Parkı bir kıvılcım oldu. Polislerin çadırları yakması ateşi tutuşturdu. Yurt içinde ve yurt dışında ilgi odağı haline gelmeleri, sempati kazanmaları, direnişi güçlendirdi.
Erdoğan'ı hedef almalarının sebebi, iktidarı devirmek değil, tek adam otoritesine karşı tepkilerini seslendirmek. Aralarında küfürbazı da var, nüktedanı da. Şiddetten kaçınan da var, şiddeti savunan da. Ama her şeyden evvel, kusuruyla sevabıyla bu insanların genç olduğunu unutmayalım. Onların kanatlarını kırmayalım.