Yarı açık hapishane: 4-C

Bir deli bir kuyuya taş atmış, bin akıllı çıkaramamış. Tekel işçilerinin 'yarı açık hapishane!' denilen ve gizli ücret dondurması anlamına gelen 4-C'ye karşı başlattıkları eylem de aynen öyle.
4-C basit değil ki? İşçilerin kazanımını yok sayıyor. Ülkeyi yönetenler akıl tutulmasına yakalanmış. Eksi 15 derece soğuk havada 40 gündür sokakta yatan Tekel işçilerini görmüyor! Ortak akılda buluşmak istemiyor. Oysa bu eyleme kadın eli değdi. Kadınlar kesinlikle sorun çözer.
Gelinen noktada işin anası, 4046 sayılı Özelleştirme Yasası. İşin danası 657 sayılı yasanın 4'üncü maddesinin geçici C fıkrası, yani 4-C. Anlaşılacağı üzere 4-C bugünün sorunu değil! Her şey 1990'da özelleştirme yolculuğu ile başladı. Özelleştirme sürecinde işçiye adaletsizlik yapıldı. Eşit davranılmadı!
O yüzden 1990-2000 yılını kapsayan 10 yıl ayrı incelenmeli.

***
4-C sorunu, Türkiye'nin özelleştirme için gaza bastığı ve IMF ile yolculuk yaptığı 2000 yılına denk düşüyor. Taşeron işçilik konusu Rahmetli Ecevit'in başbakanlığı döneminde gündeme geldi. Ancak özelleştirilen şirketlerde çalışan beyaz yakalılar kamu havuzuna, mavi yakalılar ise kamu şirketlerine gönderilip konu rafa kaldırıldı.
Gelin görün ki, 2003'te biri Hazine'den, biri Maliye'den, diğeri de Devlet Personel'den üç müthiş Türk bürokratı yığınla sorun içeren yeni bir model yaratıp AK Parti Hükümeti'nin önüne koydu. 657 sayılı Devlet Memurları Yasası'nın dördüncü maddesinin b ve c fıkrasına dayanarak 4-B ve 4-C oluşturuldu.
Yaratılan hastalıklı model yüzünden işçilerin hayatı alt üst oldu. İş arapsaçına döndü. Bugün Başbakan Erdoğan ile Türk-İş yönetimi bir araya geliyor.
İki taraf uzlaşmak zorunda.
Sorun çözülmeli. Çünkü demokratik açılım yapan Türkiye'ye işçinin sorunlarını görmezden
gelmek yakışmıyor!!!