Eylül gelse de...

Herkesler evine dönse.
Sinemaya gitmek istesek.
Kitapçılarda uzun uzun kitap baksak.
Dergiler ve gazeteler tatil havasından çıkıp hareketlense, içleri dolsa.
Televizyonda yeni sezon başlasa. Kızlarla evde toplanıp sevdiğimiz dizileri izlesek.
Şu çılgın yazlıkçılıktan hüzünlü ve asil eylül insanına dönsek.
Rüzgâr saçlarımızı uçursa, akşamları hırkasız, ceketsiz olmasa.
Ege sahilleri bir başka güzelleşse, deniz güneş esas Ege âşıklarına ve bekârlara kalsa.
Şarkılar romantikleşse.
Defalarca Bülent Ortaçgil'den 'Eylül Akşamı'nı dinlesek, dinledikçe kendimizden anlamlar yüklesek.
Yazı özlemeye başlasak.
Kış için planlar yapsak. Yapılacaklar listemizi hazırlasak.
Aslında en çok ne istiyorum biliyor musunuz; Eylül gelse de durulsak, sakinleşsek, nefes alsak, serinlesek, biraz hayal kurup uçsak bastığımız yeri bilsek anlasak...
Eylül gelse de...