Severek ayrılık olur mu?

Bilmem! Olur mu?
Bu konularda kesin konuşmaya tövbe ettiğimi sen anla sevgili okur.
Peki peki şöyle yazayım.
Çıtır ve şapşal bana sorsalardı Yeşilçam filmlerinin etkisinde kalarak ve de nemli nemli bakarak "Severek ayrılık olur mu?" sorusunu şöyle cevaplardım; "Evet severek ayrılık olur."
Niye? E severek ayrılık olmazsa, bu çocuk beni sevmeyerek mi terk etti, nasıl yani?
Noluyo beeee! Saçmalamayın...
Bugünse büyük konuşmak istemediğimi evrene belirterek (bu evrene belirtmeden olmuyor, neyin altını çizersen küt başına getiriyor) derim ki; severek ayrılık olmaz!
Neden?
Çünkü seven insan sevdiğini bırakmaz, bırakamaz. Nokta, satırbaşı.
Çünkü severek ayrılmak saçmalığın dikalasıdır.
Çünkü "ailem istemiyor" tadında bir ayrılık cümlesi fazlasıyla ezik, kontrolsüz, güçsüz ve aşksız bir cümledir.
Hadi gerçekten ailen istemiyor diyelim, senin elin armut mu topluyor canım, o kadar teslim misin yani. Teslimsen de âşık değilsin, o zaman yine severek ayrılmış olmuyorsun yani. Kapiş?
Bir de romantik bakış açışından vereyim; Çünkü sevenler ayrılmaz.
Not: Geçen gün Pakize Suda da "severek ayrılmak" konusunu yazmış. Hani Eda Taşpınar'ın sevgilisi Bora Kozanoğlu ile severek ayrıldıklarını açıklaması üzerine.
"Babam vermedi, annemgiller ayırdı, diye bir şey bu devirde olacak iş değil" diyor Pakize Abla.
Ah Pakize Abla bir gün buluşalım da ben sana anlatayım. Oluyor, bu devirde, şehrin göbeğinde, en sosyetik, en AB tiplerde bile oluyor. Birçok "modern" görünüşlü genç, ailesinin etkisi altında, kukla misali yaşıyor.
Eee son model arabaları var, en pahalı restoranlarda masaları var, pek de havalı kıyafetleri var diye "cesaretleri", "özgüvenleri", "aşklarına sahip çıkacak yürekleri" olacak değil ya.
Olmuyor Pakize Abla, olmuyor.