Malum geçen hafta çarşamba akşamı yaşanan Hıdrellez'i bir Romanlar kutlar bir de biz Egeliler. Memleketin geri kalanı Hızır ile İlyas'ın sabaha karşı denizde buluşması ve suya atılmış, gül dalına takılmış dilekleri toplamasıyla pek ilgilenmez. Bizse günler öncesinden düşünmeye başlarız dilek listemizi. Ahh o listelerin hazırlanmasını bir görseniz... Koca koca insanlar, ellerinde kâğıt kalem, bütün yaratıcılığımızı konuştururuz. Çünkü o kâğıtlara isteklerimizi sadece yazıyla yazmak yetmez, bir de iyice anlaşılsın diye resimlerini çizeriz. El ele tutuşmuş, aşktan başı dönmüş havası verilen sırıtık çöpten adamlar-kadınlar, son model spor araba çizmeye çalışanların yarattığı hilkat garibesi otomobilimsi çizimler, banknot resimleri, bahçeli evler vs. Tüm bu sanat eserlerini hazırlayıp küçük keselerle gül dalına asarız. Sonra da ertesi gün -ki bunun esas rutininde sabaha karşı tam gün doğarken olması gerekir- bu dileklerimizi denize atarız. Ateşten atlama kısmı da var tabii. Ben her sene eğer evdeysem, balkonda bir saksının içinde kendi minik ateşimi tüttürürüm. Bu yıl Alaçatı'daki evdeydim ya, aynı töreni bahçede gerçekleştirdik. Keseler gül dalına asıldı, üç beş çalı çırpı yakılıp üstünden atlandı, sonra da gece soluğu Ilıca Büyük Plaj'da aldık. Kum da ılıktı, denizin suyu da... Girdim dizime kadar suya, attım 'dilekçemi' Hızır ile İlyas'ın buluşma noktasına. Saçma mı geliyor size? Halt etmişsiniz siz! Tanrı kuluna "İste ki vereyim," demiş. Bunun için aracıya da gerek yok gerçi de, olsun, birlikten kuvvet doğar; Hadi Hızırım, İlyasım, eğer çözebilirseniz o resimlerde neler anlatmak istediğimi, bir an önce işleme koyuverin benim şu dilekçeyi!