Raporlar:
Bir patlama düşünün. İncelemelerden sonra hazırlanan altı kriminal rapor da "Bomba bulgusuna rastlanmadı," diyor. Ama 15 gün sonra yakalanan bir kişinin "Bu işi X şahsıyla yaptık," ifadesi üzerine dava açılıyor. Bugüne kadar beş bilirkişi raporu hazırlanıyor. İlki savcının istediği: "Patlamanın bombadan kaynaklanmış olabileceğini," söylüyor. Dikkat! Olabileceğini. İki üniversiteden gelen iki ayrı rapor ise "Bomba değil," diyor. Adalet Bakanlığı'na bağlı Adli Tıp Kurumu "Patlamanın nedeninin tespit edilemediğini," söylüyor. Mahkeme, Jandarma Kriminal Dairesi'nden rapor istiyor. İkisi jandarma subayı beş kişinin hazırladığı rapor, 'bomba' diyor. Ancak, heyetteki beşinci üye, ODTÜ'lü profesör, bu sonuca katılmayıp, ayrı rapor yazıyor. ODTÜ'den gelen son rapor ise Jandarma raporunu çelişkili buluyor.
Sanık ve tanıklar:
"Biz yaptık," diyen sanık, mahkemede ifadesini reddediyor.
Tek bir tanık var. O da ifade değiştiren sanığın halası. "Yeğeni ile X şahsının eve gelip bir odaya kapandıklarına," yönelik ifadesi var. Ancak mahkemede kadının Kürtçeden başka dil bilmedi ortaya çıkıyor. Kadın mahkemede böyle bir ifade vermediğini, kendisine parmak bastırıldığını ve X şahsını tanımadığını söylüyor.
Mahkeme
Mahkeme 'patlamanı neden kaynaklandığının belirlenemediği' gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına hükmediyor. Yargıtay usulden bozuyor.
Mahkeme bu kez beraat kararı veriyor. Savcı yine temyiz ediyor. Ama bu kez "Bombayı X şahsıyla koyduk," diyen sanığın beraatına itiraz etmiyor. Yani olayı birlikte gerçekleştirdik diyen sanığın ifadesi kendisi için geçerli olmuyor ama birlikte olduğunu söylediği kişi için inandırıcı oluyor! Ve daha bir yığın garabet. Siz kendinizi X şahsın yerine koyun, böyle bir davada 14.5 yıldır yargılansanız, ne yaparsınız? Pınar Selek, hâlâ böyle bir davanın müebbet hapis istemiyle yargılanan sanığı. Empati mi diyordunuz?