Islanmadan çekişebiliriz

Altmış küsur yıldır okuru olduğum Time dergisi dünyanın en etkili yayın organlarından biridir. İnsanlık serüveninin bütün önemli gelişmelerini kilit ayrıntılarla yansıtır.
Geçmişte Türkiye'ye ilişkin bir şeylere hemen hiç rastlamazdım sayfalarında. Gördüklerim de genellikle canımı sıkan haber ya da yorum olurdu. Menderes'in ipe asılı görüntüsünü ve resim altındaki "Türk karakterinde gaddarlık var" lafını unutamam.
Son yıllarda dergiye yansıyan görüntümüz olumluya doğru değişti. Bu haftaki sayısının kapağında ne göreyim? "Türkiye'nin Zaferleri"! İçindeki haber -yorumda da Öcalan'ın ve Netanyahu'nun barışmaya yanaşmaları gibi üst üste gelen başarılarımız uzun uzun anlatılıyor.
"Münferit olay" değil. Yükselişimizin belirtileri siyaset dışı alanda da çoğaldı. Aynı derginin geçen haftaki kapak konusu kansere karşı savaşın nasıl kazanılmakta olduğuydu. Zafer yürüyüşüne dünya çapında katkı sağlayan birkaç hekim arasında Dr. Mehmet Toner'in adını gördüm.
Mehmet'e bir "çik" ekleyerek askerlik alanında ona muhabbet sunmaya alışığız. Şimdi insan öldürmekle değil de insan kurtarmakla görevli bir Mehmet'in müthiş başarısını duymak çok hoş.
Bir tek Türk doktorun istisnai marifeti mi? Hayır. Geçen yaz bir hastanemizin bekleme bölümünde sohbet ettiğim yabancılar bizdeki tıbbı kendi ülkelerindekinden daha güvenilir, daha ucuz, daha insancıl bulduklarını somut örnekler vererek anlattılar.
Başka alanlar? Ekonomideki durum belli; sayılar ortada. Kabaca sömürülere alet olarak düşmanca tavır takınan yabancı yayın organları bile o konuda dümen kırdı, övgü yağdırıyor. Art niyetli sıfırcı hoca kuruluşları hizaya gelmekte.
Başka? İki gün önce dünya televizyonculuğunun rol modeli BBC'nin spor yayınında başlıca konu Galatasaray'dı. Yorumcular "Türkler yine acayip güçlendi, Real kaygılanıyor" dediler. Cimbom Çarşamba akşamı yenilse bile dünya devini ürkütmüş olması başarıdır. (Fener de iyi gidiyor).
Uzatmayalım. Görüntümüz sevindirici. Ancak tuhaf bir olumsuzluk da var: Sevinemeyenlerimiz az değil. İlle kasvet gerekçesi arıyor, örneğin "PKK çözümü ve İsrail özrü başarıya benziyor ama Amerikan desteğiyle başlatıldı" diye kıvanca limon sıkıyorlar.
Diyelim ki öyle. Çıkarlarımız örtüşünce ustaca denge ve zamanlama ayarlarıyla o desteği sağlamak Türkiye'nin başarısı sayılmaz mı? Muhalefet yapmak için genel karamsarlığın niçin vazgeçilmez görüldüğünü anlamak zor.
Güneş altında tartışırken doğru tezle ağır basabilirsiniz. "Hava yağmurlu" demek şart mıdır?