Sadece şampiyon değiller

Hikayeyi romana, 30 bölümü destana çeviren bir diziydi izlediğimiz. Senaryosu sağlam yazılmış, kahramanları titizlikle seçilmişti. Yönetmeninin otoritesiyle, heyecanını bir an bile kaybetmeyen haftalar yaşattılar. Son saniye sürprizleri ile "bir başka" takım oldular. Terlerine, gözyaşlarını ve kanlarını da katarak herkesin hayranlığını ve saygısını kazandılar. 12 puanlık fark değil bu ortamda çatlaklardan su sızmasını önleyen. Fenerbahçe'nin pes etmeyen, koşmaktan ve mücadele etmekten vazgeçmeyen istikrarıdır. Beşiktaş derbisine çıkarken konsantre olacakları tek şeyin saha olması da mümkün olmadı. Başkanınız size veda ediyorsa, rakibinizin Şampiyonlar Ligi hırsıyla sarıldığı bir maça, hangi ruh haliyle çıkacağınızı şaşırırsınız.
Emek verip, emekleyerek başlayıp koşmaya taşıdıkları, inançla sarılıp büyüttükleri bir şampiyonlukları var şimdi. Hiçbir takımın yapamadığını yaptılar, her kolu büküp, bir sonraki için hazırlandılar. Onlar; çalışarak her şeyin başarılabileceğini, birlik olunduğunda yenilmeyecek rakip olmayacağını, vazgeçmediğin de ise mucizelerin kapısının çalınacağını öğrettiler. Ersun Yanal çok şey anlattı, yaşadı. Matematiği, kan tahlillerini ve rakip analizini literatüre soktu. Başına geçtiği takımlarla hep meydan okudu. Eline doğru zamanda geçen fırsatı da kullanmasını bildi. Kendine güvenini ilk imza attığı gün ortaya koymuştu; "Bir yıllık imzalarım, şampiyon olamazsam giderim" diyerek...
Üç hafta önce Arena'da oynanan derbideki gerginlik ve çirkinliklerden sonra, Dany'nin hatasını, topu auta vurarak karara bağlamaları da bir karakter ispatıdır. "Hak etmediğimiz bir şeyi istemiyoruz" dediler. Anlayanlara elbette. "Rakibe ve futbola saygı duyacağız" diyen bir teknik adam ile tüm sezonu kendileri gibi mücadele ederek geçiren ezeli rakiplerine, doğru olmayı da gösterdiler. Sadece "şampiyon" dememeliyiz onlara. Onun da ötesine geçtiler...