Utanmazlar!
Bir birbirlerini bıçaklamadıkları kaldı.
Bir maç düşünün eğer yanlış saymadıysam 16 sarı 2 kırmızı kart. Her harekette kötü niyet var, her ikili mücadelede rakibimin kemiğini nasıl kırarım düşüncesi var. Tabi düşünceler böyle olunca da ortada futbol adına hiçbir şey yok.
Oyuna iyi başlayan Galatasaray, golü erken bulan bir Galatasaray'dı. Bundan sonra ise sahada futbol değil boks maçı vardı.
Melo tam bir edepsiz, tabii ki futbol edepsizi. Emre oyundan atıldıktan sonra Emre'ye kendisinin de çok sevdiği bir köpek cinsini taklit ederek dilini çıkartıp "Çık dışarı" diyor.
Bülent Yıldırım seyrediyor. Emenike rakibine arkadan tekmeyi sallıyor, sarıyla geçiştiriliyor. Alves rakibinin böğrüne dirseği koyuyor, hakem devam ediyor. Dedik ya utanmazların bol olduğu bir sahada sadece rezillik seyredilir. Gönül isterdi ki siz bu satırları okurken maçın belli oranda teknik analizi ya da taktik yazılsın. Analiz manaliz yok! Çünkü analiz edilecek bir şey yok. Sadece gösterilen, gösterilmeyen kartlar, bazı terbiyesiz futbolcular, birbirlerine can düşmanıymış gibi saldıran oyuncular ve sözüm ona futbol.
Melo, atıldıktan sonra kendisinin de çok sevdiği bir köpek cinsini taklit edip Emre'ye dilini çıkarıyor
18 kartın çıktığı derbinin her hareketinde kötü niyet, rakibin kemiğini nasıl kırarım düşüncesi var
Bu kin, bu öfke niye?
Hakem Bülent Yıldırım ne yapsın; o da futbolculara uydu. Gösterdiği kartların çoğu doğru. Bazıları kırmızı olmalıydı. Melo'yu daha Emre atıldığı vakit atmalıydı. Ama o dengeyi kurayım diye son dakikalarda sudan bir sebepten dolayı attı. Yazık bize. Final maçı değil, düşme maçı değil, aslında şampiyonluk maçı da değil ama bu kin, bu öfke, bu nefret niye. Federasyon federasyon olsa dün gece bir çoğunun anasını ağlatır. Ama nerede... İt ürüyor, kervan yürüyor.
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.