Sevinç ve hüzün

Dün akşamki maçın önüne geçen en önemli faktör 66 yıllık İnönü Stadı'na veda edilmesiydi. Statlarda futbolculardan daha çok taraftarların da aidiyet hissi vardır. Bu, aynı zamanda Beşiktaş seyircisinin, Beşiktaşlı'nın vedasıydı. Son kez İnönü Stadı'nın çimlerine ayak basan siyahbeyazlı futbolcular da vedaya çok iyi bir oyun ve çok iyi bir skorla damga vurdular. Evet bizler de futbolculuk dönemlerinde zaman zaman hüznü zaman zaman sevinçleri bu statta yaşadık. Doyasıya ve sonuna kadar... Bana 'İnönü Stadı senin için ne ifade ediyor' diye sorduklarında, hep "Ben futbolu bıraktıktan sonra hiçbir zaman pişmanlık duymadım ancak İnönü Stadı'nın yanından ne zaman geçsem, orayı görünce bir kez daha futbolcu oluyorum" cevabını verdim.
VEDA DEĞİL, ARA VERİYORUZ
Evet bina belki şeklini kaybedecek ama asıl önemli olan futbol ruhudur. Şekli modernleşse de çağdaşlaşsa da temel olan şey futboldur. Bu veda, Beşiktaş için çok önemli olan Avrupa yolunda da Fenerbahçe-Galatasaray derbisi ne olur bilmiyorum ama Şampiyonlar Ligi'nin hayalini yaşatan bir sonuçtur.
Oyunu 3-0'a getiren Holosko ve Olcay Şahan, Beşiktaş'ın sıralamasında burada olmasını sağlayan en önemli isimlerdi. İki kenar oyuncusunun toplam 21 gol yapması çok kolay göreceğimiz bir performans değildir. Ben onların muhteşem oynadıklarını söylemiyorum ama gol sayıları bir daha kendilerinin bile tekrarlayamayacakları istatistiklerdir.
Vedalar hüzünlüdür ama ben bunu ara vermek olarak görüyorum. Önemli olan stadın yeniden burada yapılması. Futbol keyfiyle, yeni statta buluşmak üzere..