İlk 4 maçı hatırlamak...

Olimpiyat Stadı'nda oynayacaksanız en iyi saat dünküydü... Ama bir de gerçek var ki ne kadar taraftarınız olursa olsun, Olimpiyat Stadı'ndaysanız rakibe deplasmanda olduğunu hissettiremiyorsunuz...
Beşiktaş'ı yorumlarken, sezon başındaki ilk 4 maçtaki oyunuyla kıyaslayarak değerlendirdik bugüne kadar hep. Son 3 maça baktığımızda da skoru bir kenara koyarsak, oyun anlayışı olarak sezon başına yaklaştığını görüyoruz Beşiktaş'ın.
"Nedir bu anlayış" diye düşündüğümüzde; savunma şeklinin doğru yapıldığı, bununla beraber açık oyunda rakibe en az pozisyonu verme ve hücumda da sayı olarak çok fazla gitmeseniz de etkili olarak pozisyon bulmak olarak anlatabiliriz. Dün; oyun kalitesi, beceri ve üretkenlik olarak çok geride kalan bir ilk yarıydı belki. Ama asıl önemli olan ikinci yarıda 10 kişi kalmasına rağmen, skor alana kadar önde basma isteği, temposu eksik olmasına rağmen Beşiktaş'ı öne geçirdi. Goldeki en önemli nokta, Almeida'nın bir santrforun vuruş yaparken rakip savunmayı nasıl uzakta tuttuğunun en güzel örneğiydi.
İkinci yarı boyunca Bursaspor'un yapamadığı, Beşiktaş'ın bir kişi eksik oynadığını hissettirememesiydi. Beşiktaş skoru bulmadan hemen önce iki değişiklik yapıp Volkan Şen ve Ferhat'ı aldı Bursaspor. Koşu özellikli oyuncularla oynamayı düşündü ki doğru hamleydi bu. Ama hemen oyun 1-0'a gelince değişiklikler avantaj olmaktan çıktı.
Herkesin söylediği son sahne, Fernandes'in kaçırdığı gol olsa gerek... Bazen oyunun bu dakikasında oyuna girmek daha diri olmayı değil oyuna daha yabancı kalmayı getirir. Tıpkı Fernandes örneğinde olduğu gibi dezavantaj olarak geri döner.
İlker Meral'den biraz bahsetmek gerekirse; hakemler 50 doğru karar yanında öyle bir yanlış karar verince bu, futbola bakışındaki yetersizliği fazlaca gösterir. Tıpkı Atiba'ya gösterdiği sarı kart gibi.