Acı bir resim!

Östersunds'un Galatasaray'a karşı tek bir avantajı vardı. Ligin 14. haftasında bulunması, oynama devamlılığı ve alışkanlığının olmasıydı. Diğer bütün faktörler Galatasaray'ın lehineydi. Oyuncu kalitesi, kulüp büyüklüğü, tecrübe... Fakat Galatasaray'ın lehine gözüken hiçbir unsurun sahada karşılığı yoktu. Galatasaray'ın en büyük dezavantajıysa liginin uzak olmasıydı. Bana göre bütün maçın oyununu ve sonucunu etkileyen bu iki faktör oldu. Esasında baktığımızda bu meseleyi çözecek fark oyuncu kalitesiydi ama bunu hiç hissedemedik. Çok yavaş pas yapan bir Galatasaray vardı ve geçen sezondan hiçbir fark yoktu. Tolga ve Selçuk'la oyun kurmaya çalışıyor, iki kenarda Bruma da gitmişken Yasin ve Rodrigues'i kullanıyor, bana göre asla oynayamayacağı bir mevki olan 10 numarada Sinan yer alıyordu. Yeni transfer Gomis'in ise atletik özelliklerini göstermesi ve yapacağı koşular bekleniyordu. Bırakın 2 gol yemesini, bir tek gol pozisyonu bile oluşturamadı takım. Bunlar tabii ki dünkü maçın Galatasaray açısından acı resmiydi. Bireysel olarak baktığımızda ise yeni transfer Maicon'un iki golde de yaptığı hamle yanlışları Galatasaray'ın geçmişten beri süregelen problemlerinin devam edeceğini düşündürdü. Hep yanlış yerlere döndü.
Evet, tabloya baktığımız zaman çok kötümser bir yorumda bulunabilirsiniz. "Bu seneki kadrodan hiçbir şey olmaz" diyebilirsiniz ama bu kötü oyuna rağmen bu çıkarımlar için çok erken. Evet, Avrupa kupalarında eleme dahi olsa, güç farkı dahi olsa 2-0 önemli bir avantajdır. Yine de şunu söylüyorum, bu kadar kötü oyuna ve bunun verdiği ipuçlarına rağmen Galatasaray'ın turu geçeceğine inanıyorum. İnanın, sezon başı işleri çok yanıltır ama yine de enseyi karartmaya gerek yok. Östersunds, Galatasaray'dan çok aşağıda bir takım. İkinci maç için en büyük güvencem bu.