Burada insanı insan yerine koyuyorlar

IMPERIA'LI Türkler'in eğitimden sonraki ikinci büyük derdi bürokratik işlerinin süründürülmesi. Bu noktada eleştirileri Türk Konsolosluğu'na yönelik. 270 kilometre uzaklıkta, Milano'da bulunan Türk Konsolosluğu'nda karşılaştıkları, "Bugün git, yarın gel" muamelesine duydukları öfkeyi gizleyemiyorlar. "Bizim için konsolosluk Türkiye demek. Almanya'da, Fransa'da biz memurumuzla karşı karşıyaydık, burada aramızda cam var. İtalyan makamları bile bize daha iyi davranıyor. Kendi konsolosluğumuzda ikinci, üçüncü sınıf vatandaş muamelesi görüyoruz" diyorlar.
BURADA İMAJIMIZ ÇOK İYİ
Namazı bitiren imamın da aramıza katılmasıyla konu cenaze işlerine geliyor ve yine aynı "makam" dan yakınılıyor. Cenaze işlemlerinin sürümcemede bırakılmasından, gerekli evrakların tamamlanamamasından kısacası ilgisizlikten. Sonra sohbet çalışma yaşamına doğru kayıyor. Hayrettin Aslaner inşaat sektöründe firma sahibi Türkler'den. Bazen üç, bazen de on beş kişi ile çalıştığını söylüyor. Deniz kenarındaki bu şirin kasabada daha çok Almanlar'a sayfiye evi yaptıklarını,eski evleri restore ettiklerini anlatıyor. Hayrettin Aslaner'e göre son iki üç yıldır işler iyi. Türkler'in güvenilirliği, temiz toplum imajını yaratmış olmaları işlerini kolaylaştırıyor. Aslaner, "İtalyanlar kültür olarak da bize çok yakınlar iş güç sahibi, ailelerine düşkün insanlar" diye konuşuyor.
BİR DE ANLAŞMA İMZALANIRSA
Topluluk Reisi Mustafa Mertsoy ise tüm bu iyi ilişkilere ve imaja rağmen İtalyan bankalarının kredi vermemesinden yakınıyor. San Paolo, San Giorgio, Banca Caringe gibi bankalarla çalışan Türkler'in 10 bin Euro bile kredi alamadıklarını anlatıyor. Burada şube açacak bir Türk bankasının özlemini duyuyorlar besbelli. Imperia'daki Türk toplumunun Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'a da bir mesajı var. Siyasiler arasında kendilerine en yakın kişi olarak tanımladıkları Erdoğan'dan, İtalya ile işçi anlaşmasını imzalamasını istiyorlar. "Tayyip Erdoğan ile Berlusconi'nin arası çok iyi. Şu anlaşmayı imzalasalar da biz de sosyal haklardan faydalansak" diyen çok. Hasta olmak en korktukları şey. Mustafa Bey, "Bileklerimiz çalıştığı kadar varız" dedikten sonra ekliyor, "Yine de Avrupa'nın en insani devletlerinden
biri İtalya" Kalbi delik çocuğunu Cenova'daki ünlü Gaslini Çocuk Hastahanesi'nde tedavi ettirmiş ve ödeme yapacak durumda olmadığı anlaşılınca kendisinden tek kuruş bile almadıkları gibi yol parasını da vermişler. Hayati Çakır da acil hasta olarak gittiği hastanede böbrek taşı tedavisinin ardından ücretini ödemek istemiş ancak doktor, "Bize insan lazım para değil" demiş. Onlara göre İtalya'da önce insanlık geliyor ve burada insanı insan yerine koyuyorlar. Polislerin Türkler'e çok müsamahalı davrandığını da gurur duyarak anlatıyorlar. Şimdiye kadar hiçbir suça karışmamış olmaları onlar için neredeyse imtiyazlı bir konum yaratmış. Çalışma izni olmayanları bile polis, "Bir iş bul gel" deyip serbest bırakıyormuş. Ve röportajın başından itibaren nerede olduklarını merak ettiğim kadınlar sonunda ortaya çıkıyor. Meğer gün boyunca camiye gelen 400 kişiye yemek hazırlamış ve ardından ibadete gitmişler. Sohbet ediyoruz. Evlerinden hiç çıkmadıklarını anlatıyorlar. Tek kelime İtalyanca bilmiyorlar. Bir Türk kadını olarak neler hissettiğimi söylememe gerek yok. Yeni kuşağın okula gitmesi belki bir teselli.