Sezon kapanırken..

Bravo benim Kadıköy'üme.. Borusan Kuartet, pazartesi gecesi sezonun son konserini verirken, Süreyya Salonu gene son koltuğuna kadar tıklım tıklımdı ve kuarteti gene dakikalar boyu ayakta alkışlayarak uğurladılar..
Borusan Kuartet, bu sezonu Beethoven Kuartetlerine ayırmıştı. Bazıları Türkiye'de ilk defa seslendirildi ama, konser konser, tamamını çaldılar. Ve de nasıl harika çaldılar.. Esen, Olgu, Efdal ve Çağ, son konserlerinde 6, 10 ve 13 numaralı kuartetleri seslendirirken, 90 ülke arasında boşuna dünya şampiyonu olmadıklarını gösterdiler.
6 ve 10, çocuk oyuncağı gibiydi onlar için.. Asıl beklediğim 13 numaralı olandı.. Beethoven'in artık tam sağır olduğu dönemde yazdığı, çalınması imkânsıza yakın zor, Opus 130 Kuartet yani. Orijinali, oldukça uzun bir fügle bitiyordu. Dostları Beethoven'e "Bu son bölümü ayır. Kuartete basit bir final yaz" dediler. Usta dinledi. Son bölümü Grosse Füge adıyla, ayrı bir kuartet yaptı, 13'e basit bir final ekledi.
Ama Borusan Kuartet, Beethoven sezonunun son konserinin veda parçasında büyük ustanın orijinal bestesini çalma kararı verdi. Sonradan yazılan yalın finali çıkardılar ve Grosse Füge'ü ekleyip, işi iyice zorlaştırdı ama değdi. Salonu sarsan alkışlar ve "Bravo" çığlıkları değdiğini de gösterdi.. Kutlarım benim sevgili dostlarım, arkadaşlarım, kardeşlerim, Esen, Olgu, Eftal ve Çağ.. En çok da seni kutlarım, o gece aramızda yoktun ama, Borusan Kuarteti, bu ulusal gururumuzu kuran, yetiştiren, çalıştıran, bugünlere getiren Gürer Aykal Şefim.. Eserinle ne kadar iftihar ediyorsundur, biliyorum..
Ve teşekkürler Borusan.. Teşekkürler bizi yukardan izlediğini bildiğim Asım Bey.. Bir tahta bavulla geldiğin İstanbul'da kurduğun Borusan çizdiğin yolda yürüyor.. Sanata ve kültüre en büyük yatırımları yaparak!..