Vah benim mesleğim!.

Şimdi olaya bakar mısınız?.. Pazartesi günü bütün gazetelerde vardı.. Ayni ajanstan gelen ayni 10 para etmez haliyle..
Beyoğlu'nda bir lunaparka, birkaç arkadaş geliyor. Aletlere ücretsiz binmek istiyorlar. Lunapark'ın sahibi ve güvenlikçileri izin vermiyor. Kavga çıkıyor. Ama yumrukla değil. Uzun namlulu silahlarla..
Sonuç.. 1 ölü, 2 yaralı..,
Her gazetede ayni haberde zerre ayrıntı yok. Mesela ölen o "Bir kişi", aletlere bedava binmek isteyen biri mi, yoksa engel olmaya çalışan güvenlikçi mi?.
Yahu bu haber eline ulaşınca, heyecan duyan bir, tek bir gazeteci kalmadı mı ülkemizde?. Bir editör, bir yazı işleri müdürü, bir haber alma şefi.. "Arkadaşlar, sudan bile denmeyecek bir sebeple iki gurup uzun namlulu silahlarla birbirlerine girmiş, her gün çocuklarımızı yolladığımız lunapark'a.. 'Alete bedava binme' uğruna aşiret kan davası savaşı gibi olay çıkar mı, İstanbul'un göbeğinde?. Bir foto muhabiri ile gidin, şunu bir araştırın" diyecek..
Haber elimizin altında.. İzlemeyi, yazmayı unuttuk. On para etmez ajanslara ve de siyasete mahkum olduk.. Artık polis muhabiri yok. Spor muhabiri yok. Sadece siyasi muhabirler var, liderin peşinde yatıp kalkan..
Sonra bizim millet niye dünyanın en az gazete okuyanı oluyor, diye soruyoruz, sıkılmadan..
"Niye okusun ki" demeden, diyemeden!..