"Gururum!.."

Cyrano'nun Roxana'nın kollarında son nefesini verirdiği final sahnesi..
Karanlığın çöktüğü sırada, Roxana yıllarca göğsünde sakladığı mektubu kuzeni Cyrano'ya uzatır. Cyrano mektubu göz gözü görmez karanlıkta okuyunca, Roxana mektupların asıl sahibinin, yakışıklı Christian değil, çirkin kuzeni Cyrano olduğunu anlar ve hıçkırıklara boğularak "Sensin" der. "Bu göz yaşları senin ve benim aşık olduğum adam sensin aslında.."
Cyrano "Ama bu kan da onun kanı" der, mektuptaki kan lekesini gösteririrken ve oyunun o müthiş, o unutulmaz, o benzersiz final tiradını söyler, gözlerini son defa kaparken, Roxana'nın dizinde..
"Her şeyimi koparın, bekletmeyin ölümü;
Alnımdaki defnemi, göğsümdeki gülümü
Koparıp alın! Fakat size rağmen bir şeyim
Öyle bir şeyim var ki, alıp götüreceğim.
Ve bu akşam çıkınca Allah'ın huzuruna,
Yedi kat gökyüzünün o masmavi nuruna,
Eşikten selam verip karışacağım zaman
Yanımda bulunacak. Allahıma buradan
Lekesiz, buruşuksuz onu götürüyorum!
Evet, ne yapsanız da
Bu benim,
Gururum!"